Budgie: Ένα Μικρόσωμο Παπαγαλάκι.

 Τι είναι το Budgie? Μύθοι και πραγματικότητα

Several different Colored Parakeets

Είναι το λεγόμενο κοινό παπαγαλάκι. Όλοι το έχουμε δει κάποια στιγμή στην ζωή μας σε κάποιο κλουβί, είτε ώς κατοικίδιο, είτε σε πάρκο ή απλά στην τηλεόραση. Μην ξεγελιέστε από την λέξη "κοινό" βέβαια.Είναι κοινό επειδή είναι ευρέως διαδεδομένο ως κατοικίδιο για πολλούς λόγους.

1)Είναι φτηνό. Η τιμή του κυμένεται από τα 12 εώς τα 15 ευρώ.

2)Είναι μικρό σε μέγεθος. Από όλα τα είδη κατοικίδιων παπαγάλων, το budgie είναι το μικρότερο σε μέγεθος. Αν αφαιρέσουμε και την μεγάλη ουρά του , που το διπλασιάζει σε μέγεθος, μας έμεινε μια σταλιά πουλάκι!

3)Λόγω του 2) δεν απαιτεί μεγάλο κλουβί και χώρο. Αυτό είναι αλήθεια, εν μέρει όμως, διότι κάθε πτηνό επωφελείται από μεγαλύτερο χώρο και κλουβί.

4)Τα έξοδα του είναι ελάχιστα. Η συντήρηση ενός τέτοιου πτηνού είναι αρκετά οικονομική.

Μέρος 1ο : Χαρακτηριστικά των Budgie


-Ώστε αποφασίσατε να αγοράσετε ένα Budgie?

"Ναι!"

-Να ρωτήσω ποιοι λόγοι σας οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση για το συγκεκριμένο πτηνό?

"Μα μόλις τους ανέφερες!...Σωστά?"

-Λάθος!

Οι παραπάνω λόγοι, είναι οι λόγοι που ο περισσότερος κόσμος αγοράζει αυτό το πτηνό. Όμως, αν θέλουμε να είμαστε υπέυθυνοι ιδιοκτήτες, πρέπει να έχουμε διαφορετικά κριτήρια και λόγους.

1)Κάθε πτηνό,είτε φτηνό είτε ακριβό, έχει τις δικές του ανάγκες και απαιτεί την δική του ξεχωριστή φροντίδα και αντιμετώπιση. Πρέπει να έχουμε στο νου μας το ίδιο και για το budgie που θέλουμε να αποκτήσουμε. Κανένα πτηνό δεν είναι απλά ένα διακοσμητικό πίσω από κάγκελα που το αγοράζεις, του βάζεις τροφή, νερό και μια εφημερίδα την οποία αλλάζεις και τελείωσες. Είναι μια ευαίσθητη ύπαρξη, την οποία εμείς, αναλάβαμε την ευθύνη να διατηρήσουμε.

2)Το ότι είναι μικρό δεν σημαίνει ότι είναι και διακριτικό!Τα budgie (ιδιαίτερα τα αρσενικά) είναι φλύαρα και ομιλητικά πτηνά.Δεν είναι το κατοικίδιο που θα το αφήσεις μέσα στο σπίτι σου και μόλις που θα παρατηρείς ότι το έχεις.

3)Η αλήθεια είναι, ότι τα budgie είναι αρκετά βολικά από άποψη χώρου και δεν χρειάζονται μεγάλο κλουβί.

4)Σίγουρα η φροντίδα ενός budgie είναι πολύ πιο οικονομική από έναν πιο μεγάλο παπαγάλο, τα έξοδα όμως αυξάνονται όταν συνυπολογίσουμε τις πιθανές επισκέψεις σε πτηνίατρο, τα φάρμακα, τις βιταμίνες κοκ.

Οι παραπάνω σκέψεις έγιναν με σκοπό να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο όσον να αφορά τα κίνητρα του εκάστοτε αγοραστή. Φροντίζουμε πριν αγοράσουμε το οποιοδήποτε κατοικίδιο, να ενημερωθούμε πλήρως για αυτό.Και εδώ θα ήθελα να τονίσω και το εξής.Μην κάνετε ποτέ δώρο κατοικίδια. Αν δεν ξέρουμε ότι το άτομο που τα χαρίζουμε είναι έτοιμο,διαθέσιμο ή ικανό να φροντίσει ένα κατοικίδιο τότε ίσως να κάναμε την ζωή πιο δύσκολη όχι μόνο στο κατοικίδιο, αλλά και στον ιδιοκτήτη του.

Έχουμε λοιπόν πάρει την απόφαση, μετά από έρευνα, να αγοράσουμε ένα budgie.Τι θα πρέπει να ξέρουμε για αυτό?

*Είναι κοινωνικό και χρειάζεται παρέα! Τα budgie στην άγρια, μακρινή Αυστραλία, ζουν σε σμήνη των χιλιάδων. Ένα εξημερωμένο budgie, μπορεί να έχει μεγαλώσει σε κλουβί, αλλά έχει ανάγκη την συντροφιά, εκ φύσεως.Είτε από ένα ακόμη ή περισσότερα του είδους του, είτε από την ανθρώπινη παρέα, ένα budgie χρειάζεται να αισθάνεται ότι είναι μέλος κάποιας ομάδας και ότι ανήκει κάπου.Δεν τους αρέσει η μοναξιά και η απομόνωση. Είμαστε πρόθυμοι να ασχοληθούμε μαζί του και έχουμε τον χρόνο. Αν αργότερα για τους χ ή ψ λόγους δεν μπορούμε, καλό θα είναι να έχουμε στο νού μας, την αγορά 2ου.

*Είναι ομιλητικότατο! Το budgie κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ λεξιλογίου. Και όμως, αυτό το μικρό πλασματάκι, μπορεί και έχει μεγάλες δυνατότητες ομιλίας! Μαζί με τους African Grey, θεωρούνται ως είδη, οι καλύτεροι ομιλητές.Αν κάποιος στοχεύει εκεί και θέλει να μάθει στο πτηνό του να μιλάει, το budgie είναι η πιο οικονομική επιλογή, όμως χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια από τον Ζακο.

*Είναι ευαίσθητο και με καλή μνήμη! Οτιδήποτε έχει περάσει από την ζωή ενός budgie, είναι καταγεγραμένο στην μνήμη του. Όσο πιο έντονο το γεγονός αυτό, τόσο πιο πολύ το θυμάται. Αν κάτι του έχει δημιουργήσει φόβο, θα συνεχίσει να το τρομάζει κάθε φορά που το θυμάται. Αν σας έχει αγαπήσει επειδή το αγαπάτε, θα είναι σύντροφος σας μια ζωή!

*Όπως οι περισσότεροι παπαγάλοι, είναι περίεργο και κινητικό! Χρειάζεται παιχνίδια στο κλουβί του (ειδικά αν είναι χωρίς ταίρι) για να απασχολεί και να ακονίζει το μυαλό του και να μην βαριέται. Χρειάζεται χώρο για να σκαρφαλώνει, να πηδάει και ακόμα πιο ιδανικά, να..... πετάει. Εμείς, βέβαια, σε αυτόν τον οδηγό, στοχεύουμε στο να καταφέρουμε να έχουμε έξω από το κλουβί του το budgie μας οπότε θα κάνει και την καλύτερη άσκηση δηλαδή το πέταγμα.

*Το ότι είναι μικρό δεν είναι πάντα καλό!Το budgie είναι μικρό και βολικό σαν κατοικίδιο, όμως ο κόσμος γύρω του, από την δική του οπτική γωνεία, είναι... πελώριος. Αυτό δυσκολεύει κάπως τα πράγματα όταν προσπαθούμε να το προσεγγίσουμε. 
 
Μέρος 2ο : Κριτήρια επιλογής Budgie

Αφού λοιπόν έχουμε ενημερωθεί πλήρως για το κατοικίδιο που θα αγοράσουμε και είμαστε σίγουροι για την επιλογή μας , αρχίζουμε την αναζήτηση ενός τέτοιου πτηνού! Ευτυχώς για εμάς, το 99% των pet shop στην αγορά, διαθέτουν Budgie. Στόχος μας τώρα, είναι ένα υγιές πτηνό. Μαγαζιά με : βρώμικα κλουβιά, δυσάρεστες μυρωδιές, ακαταστασία στο χώρο κλπ είναι όλα ακατάλληλα και καλό θα ήταν να μην αγοράσουμε κάτι από αυτά. Ίσως δυσκολευτούμε να βρούμε κάποιο που να πληρεί όλες τις προυποθέσεις ή τις περισσότερες, όμως καλύτερα να καθυστερήσουμε λίγο την αγορά, παρά να απογοητευτούμε στην πορέια.

Εν τέλει, βρήκαμε ένα μαγαζί που φαίνεται αξιόλογο!

Είμαστε μπροστά από το κλουβί εδώ και 30 λεπτά (εγώ τουλάχιστον ήμουν...!!!) και "χαζεύουμε", αφού δεν ξέρουμε ποιο παπαγαλάκι να αγοράσουμε! Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το κάθε χρώμα μιας και είναι θέμα γούστου, προσωπική επιλογή και άποψη.


Πέρα από το χρώμα όμως, προσπαθούμε να εντοπισουμε ένα υγιές πτηνό. Τα σημάδια που ψάχνουμε είναι:

- Ζωντανό βλέμα
Υπνηλία και Κούραση, δεν είναι καλά σημάδια και συνήθως δηλώνουν ασθένεια.

- Κινητικότητα
Ακινησία, ιδιαίτερα στον πάτο του κλουβιού, και βαριά αναπνποή είναι χαρακτηριστικά άρρωστου πτηνού.

- Λαμπερό και ωραίο φτέρωμα
Τσαλακωμένα φτερά, σημεία στο σώμα χωρίς καθόλου φτερά και γενικά ακαταστασία στο φτέρωμα , μπορεί και να υποδηλώνουν ασθένεια.Καλό θα ήταν να τα αποφύγουμε.

- Καθαριότητα
Ένα υγειές πτηνό δεν αφήνει ποτέ το φτέρωμα του βρώμικο και καθαρίζεται τακτικά. Ελέγχουμε "από κάτω" για ενδεχόμενη συσσώρευση πολλών ακαθαρσιών, το ράμφος και τον χαλινό (το σημείο πάνω από το ράμφος που είναι συνήθως μπλε για τα αρσενικά και καφέ ή γαλάζιο για τα θηλυκά) για τυχών σημάδια.

- Κοινωνικότητα
Προσέχουμε το budgie που επιλέγουμε να είναι κοντά στα υπόλοιπα και όχι απομονωμένο από τα άλλα. Να κελαηδάει και να τιτιβίζει προς αυτά και γενικά στο χώρο.

- Αρτιμέλεια
Ελέγχουμε για τυχόν τραύματα και πληγές σε όλο το σώμα του budgie, και προσέχουμε καλά να είναι αρτιμελές. Πρέπει να έχει 4 δάχτυλα σε κάθε πόδι, καθώς και 4 νύχια. Τα φτερά του πρέπει να είναι μαζεμένα καλά και συνήθως το ένα διπλωμένο πάνω από το άλλο. Φτερά που κρέμονται και είναι χαλαρά ίσως είναι ένδειξη αδυναμίας ή προβλήματος.

- Ηλικία
Επιλέγουμε ένα νεαρό budgie. Τα πολύ νεαρά budgie έχουν συνήθως ακόμα ρόζ μύτη (όχι καφέ/άσπρο/γαλάζιο ή μπλε), έχουν φτερά που δημιουργούν ρίγες πάνω από το κεφάλι τους και τα μάτια τους είναι κατάμαυρα (Δεν έχουν καθόλου "άσπρο" για να ξεχωρίζει η κόρη). Αν εμπιστευόμαστε τον ιδιοκτήτη του pet shop, μπορούμε να ζητήσουμε ένα νεαρό budgie. Όσο πιο νεαρό, τόσο πιο έυκολα προσεγγίζεται και εκπαιδεύεται.
Γενικά, ένα υγιές πτηνό θα ήταν έτσι:
  
 Λίγο πιο πάνω, ανέφερα τον χαλινό των budgie. Το χρώμα του, είναι και ο τρόπος διαχωρισμού φύλου των Budgie και τις περισσότερες φορές είναι μπλε για τα αρσενικά και άσπρος/γαλάζιος ή καφέ για τα θηλυκά. Η αλήθεια είναι, ότι τα αρσενικά budgie, είναι πιο φιλικά και κοινωνικά από τα θηλυκά. Τα δεύτερα, είναι πιο απόμακρα, δύσπιστα και επιθετικά πολλές φορές. Δεν είναι κάποιος "χρυσός κανόνας", απλώς αυτή είναι η "γενική" συμπεριφορά τους. Ίσως να θέλατε να το λάβετε υπ'όψιν σας πριν αγοράσετε κάποιο. Παρ'όλα αυτά, ο οδηγός αυτός έχει ώς παράδειγμα την Μπέτυ, ένα θηλυκό budgie, οπότε μην ανησυχείτε καθόλου! Ότι και να αγοράσετε , αργά ή γρήγορα, θα το κερδίσετε!

Μαζί με την αγορά του πτηνού, να έχετε στο μυαλό σας και την αγορά κλουβιού, όσον αφορά τα έξοδα, την ταίστρα/ποτίστρα, τις πατήθρες/κλαδιά και την τροφή του.

"Στο σπίτι με το Budgie μας λοιπόν...."

Αφού λοιπόν ολοκληρώσαμε τις αγορές μας, επιστρέφουμε σπίτι με το καινούργιο μας κατοικίδιο. Ο ενθουσιασμός, μεγάλος. Αν είχαμε ήδη κλουβί στο σπίτι, οφείλουμε να το καθαρίσουμε επιμελώς πριν τοποθετήσουμε μέσα το budgie. Όταν ολοκληρώσουμε την προετοιμασία του κλουβιού, τοποθετούμε ήρεμα το budgie μέσα. Αν είναι μέσα σε κουτάκι, ανοίγουμε και κρατάμε ανοιχτή την πόρτα του κλουβιού και τοποθετούμε την μία πλευρά του κουτιού (αφού την ανοίξουμε) μπροστά, για να βγεί. Αν αγοράσαμε κλουβί από το pet shop, τότε το έχουμε ήδη μέσα. Καλό θα ήταν, να τοποθετήσουμε το κλουβί σε ένα μέσο ύψος (περίπου στο 1μ είναι καλά) από το έδαφος και παράλληλα να καλύψουμε μία ή δύο πλευρές του κλουβιού (κοντά σε τοίχο ή γωνία είναι καλα). Το ύψος είναι απαραίτητο, διότι για τα πτηνά ύψος = ασφάλεια = ορατότητα. Η κάλυψη των πλευρών είναι για την αίσθηση προστασίας. Τέλος, το κλουβί πρέπει να είναι σε χώρο κοντά μας (το πιο ιδανικό) για να συνηθίσει σιγά-σιγά την παρουσία μας.

Μέρος 3ο : Γνωρίζοντας και προσεγγίζοντας το Budgie μας


"Έφτασε η ώρα να γνωρίσουμε το παπαγαλάκι μας! Ήρθε η ώρα να το εκπαιδεύσουμε! Να το βγάλουμε έξω να πετάξει! Να το πιάσουμε και να το χαιδέψουμε!Ωραία!...ή και... όχι τόσο ωραία....!"

Χωρίς να θέλω να σας κόψω τα φτερά απότομα, η παραπάνω ώρα δεν έχει έρθει ακόμα. Όμως, στο χέρι μας είναι (και αυτό θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε εδώ) να την συντομεύσουμε όσο πιο πολύ μπορούμε.

Παρατηρώντας το budgie μας από την στιγμή που το φέραμε σπίτι μέχρι τώρα, είναι πιθανόν να έχει τα εξής συμπτώματα τα οποία είναι συνήθη.

1) Μπορεί να μην τρώει και να μην πίνει. Είναι πιθανό, ένα καινούργιο budgie (ιδίως θηλυκό) να μην φάει για δύο, ίσως και τρεις, μέρες.

2) Οι κουτσουλιές του θα είναι μάλλον νερουλές. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, θα μπορούσε να είναι κακό σημάδι. Όμως, ένα καινούργιο Budgie, από το σοκ και το άγχος της αλλαγής στέγης, θα έχει μάλλον το συγκεκριμένο σύμπτωμα.

3)Μάλλον θα κάθεται ακίνητο την περισσότερη ώρα σε ένα σημείο. Ένα φοβισμένο budgie μάλλον θα στέκεται ασάλευτο σε ένα μέρος και θα κοιτάζει γύρω του.

4)Ίσως τρέμει λίγο και ίσως ανασαίνει βαριά όταν το πλησιάζουμε ή περνάμε από δίπλα. Άλλο ένα σύνηθες σημάδι που δηλώνει φόβο.

Για τους παραπάνω λόγους, είναι απαραίτητο να κρατήσουμε μια απόσταση από το κλουβί τις πρώτες μέρες, μέχρι να συνηθίσει το budgie τον καινούργιο του χώρο. Δεν πλησιάζουμε τα χέρια μας στο κλουβί καθόλου, δεν κάνουμε απότομες κινήσεις και δεν ταράζουμε την ηρεμία του. Αυτό που είναι καλό και πρέπει να κάνουμε, είναι οι "απαραίτητες κινήσεις" κοντά και μέσα στο κλουβί. Αλλαγή νερού και τροφής, καθαρισμός κλουβιού κλπ. θα πρέπει να γίνονται αργά και σιγά, έτσι ώστε να αρχίζει να συνηθίζει το budgie, τα χέρια μας και την παρουσία τους στο κλουβί.

Σημείωση: Το διάστημα που "ηρεμεί και συνηθίζει" παρατηρούμε μήπως εμφανίσει και σημάδια ασθένειας που πριν δεν ήταν ορατά.

"Μα γιατί με φοβάται τόσο πολύ?"

Φανταστείτε ένα πλάσμα 100+ φορές μεγαλύτερο από εμάς, να κινείται γύρω μας και να τρέπει προς τα εμάς τα άκρα του. Η πρώτη σκέψη θα ήταν ότι μάλλον θα γίνουμε το γεύμα του! Μην μου πείτε ότι δεν θα είχατε πανικοβληθεί! Κάπως έτσι μας αντιμετωπίζει και το budgie. Το μέγεθος στην άγρια φύση φοβίζει. Επίσης, έχουμε τα μάτια μας μπροστά στο πρόσωπο και όχι στο πλάι (αριστερά-δεξιά) και αυτό μας κάνει "θηρευτές". 2 πολύ καλοί λόγοι για να θέλει το budgie να μας αποφύγει.

Γενικά, δίνουμε στο παπαγαλάκι μας κάποιες μέρες για να ηρεμήσει και να εγκλιματιστεί. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Άλλα θέλουν περισσότερο και άλλα λιγότερο. Τα αρσενικά συνήθως ηρεμούν πιο σύντομα. Ενω αποφεύγουμε να προσεγγίσουμε το ίδιο και κρατάμε μακρυά τα χέρια μας, μπορούμε αυτό το διάστημα, να του μιλάμε έτσι ώστε να συνηθίζει την φωνή μας. Έχουμε τοποθετήσει το κλουβί σε μέρος όπου το budgie έχει οπτική επαφή μαζί μας.

Μετά από λίγο καιρό, θα συνηθίσει την παρουσία μας κοντά του, δεν θα ταράζεται από συνηθισμένους ήχους του σπιτιού και θα τρώει/πίνει κανονικά. Σημάδια ηρεμίας είναι ο καθαρισμός του φτερών του, το τιτιβίσμα και το κυριότερο ο ύπνος στο ένα πόδι. Ένα παπαγάλος που δεν έχει ηρεμήσει και δεν αισθάνεται άνετα και ασφάλεια εκεί που βρίσκεται, δεν θα κοιμηθεί ποτέ στο ένα πόδι. Αντίστοιχα, ο υγειής, ήρεμος παπαγάλος, κοιμάται και αναπάυεται σχεδόν πάντα στο ένα πόδι.


*************************************

Κάποια στιγμή, και αφού έχει ηρεμήσει, θα παρατηρήσουμε ότι βάζοντας τα χέρια μας στο κλουβί, για να αλλάξουμε το νερό του για παράδειγμα, δεν θα φτερουγίζει απότομα εδώ και εκεί από τον φόβο του αλλά θα μας αγνοεί. Αυτό είναι πολύ καλό σημάδι! Σημαίνει ότι δεν φοβάται την παρουσία των χεριών μας στο κλουβί και ξέρει ότι δεν θα το βλάψουμε όταν τα βάζουμε μέσα. Μόλις κερδίσαμε ένα μικρό (το ελάχιστο) ποσοστό της εμπιστοσύνης του! Συγχαρητήρια!

Σε αυτό το διάστημα, είναι πιθανό το Budgie να προσπαθήσει το ίδιο να μας πλησιάσει έμμεσα και διστακτικά. Τιτιβίσματα όταν μπαίνουμε στο δωμάτιο και κίνηση προς το μέρος του κλουβιού κοντινότερο σε εμάς, είναι σημάδια θετικής εξέλιξης στη σχέση μας. Η συχνή ομιλία κοντά του παραμένει σημαντική. 
 
Αποδοχή τροφής από εμάς-

Ενώ είναι η πρώτη άμεση πράξη από εμάς προς το budgie, είναι στην ουσία και η πιο σημαντική. Αν τα καταφέρουμε σε αυτό το σημείο, τότε τα υπόλοιπα γίνονται αρκετά πιο εύκολα.

Αρχικά προσπαθούμε να δούμε πώς θα αντιδράσει, προσφέροντας τροφή από το εξωτερικό του κλουβιού. Καλό θα είναι, να είναι τοποθετημένη σε κάποιο δοχείο και όχι πάνω στο χέρι μας. Το budgie ίσως φοβηθεί την άμεση επαφή μαζί του. Πλησιάζοντας την στα κάγκελα του κλουβιού παρατηρούμε τις αντιδράσεις του. Μπορεί να πλησιάσει να δεί και να φύγει. Μπορεί να την αγνοήσει τελείως. Τα αρσενικά μπορεί να φάνε αμέσως. Οι κινήσεις του θα εξαρτηθούν από την προηγούμενη μας πορεία. Ασχοληθήκαμε το διάστημα που εγκλιματιζόταν μαζί του? Μας συνήθισε?Όλα όσα κάναμε πριν είναι εξίσου σημαντικά. Να θυμάστε ότι δεν μπορούμε να προσπεράσουμε κάποιο στάδιο για να πάμε στο επόμενο και να περιμένουμε τα ίδια αποτελέσματα. Τα βήματα μας πρέπει να είναι σταθερά και μεθοδικά.

Ακόμα και στην περίπτωση που την αγνοεί, εμείς ξαναπροσπαθούμε. Περιμένουμε και κάνουμε υπομονή. Δεν απογοητευόμαστε ούτε νευριάζουμε. Να τονίσω ότι οι παπαγάλοι αισθάνονται και καταλαβαίνουν την ψυχολογία μας και επιρρεάζονται, οπότε ψυχραιμία! Του μιλάμε σιγά και ήρεμα παράλληλα.

Κάποια στιγμή, θα πλησιάσει. Θα την κοιτάξει δειλά-δειλά και θα δοκιμάσει! Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία δύο με τρείς φορές ακόμα (κατά προτίμηση σε διαφορετικές μέρες), μέχρι να δούμε ότι πλησιάζει άφοβα και καθόλου διστακτικά. Μόλις κερδίσαμε ένα μεγάλο ποσοστό της εμπιστοσύνης του Budgie μας! Το επαινούμε λέγοντας "Μπράβο" "Ωραία" κλπ για να αρχίζει να καταλαβαίνει πότε κάνει κάτι καλό.

"Τόσο σημαντικό ηταν που έφαγε από εμάς?"

Τόσο και ακόμα περισσότερο! Στον κόσμο των παπαγάλων, η προσφορά τροφής και το τάισμα είναι ένδειξη αγάπης και τρυφερότητας.

Μπορεί να μην σας έχει εμπιστευτεί πλήρως ακόμα το ίδιο το budgie, όμως πλέον ξέρει τις δικές σας προθέσεις, οι οποίες είναι καλές.

Καλά τα καταφέραμε, αλλά έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας!

Η επόμενη κίνηση είναι η προσφορά τροφής μέσα στο κλουβί και κοντά του. (Δεν πιστεύω να άκουσα κανένα "ωχ"?) Θυμάστε πιο πριν που ανέφερα το πόσο σημαντικό είναι να συνηθίσει τα χέρια μας στο κλουβί?Ελπίζω να ακολουθήσατε την παραπάνω οδηγία και να τα συνήθισε διότι τώρα θα δυσκολεψεί η κατάσταση. Γενικά, όταν θα βάζουμε τα χέρια μας μέσα, θα πρέπει ή να τα αγνοεί τελείως (πράγμα σπάνιο) ή απλά να κάθεται ακίνητο και να τα κοιτάζει διστακτικά και ίσως λίγο καχύποπτα. Πλησιάζουμε λοιπόν αργά και ήρεμα , μιλώντας του την ίδια στιγμή, αν θέλουμε, το δοχείο με την τροφή σχετικά κοντά του. Περιμένουμε όσο χρειαστεί μέχρι να κάνει κάποια κίνηση.Αν όλα πάνε καλά και πεινάει (προσέχουμε να μην έχει φάει μόλις) θα πλησιάσει και θα τσιμπήσει.
 Την δεύτερη φορά(και όλες τις επόμενες) που θα προσφέρουμε έτσι τροφή, θα φάει (σχεδόν) αμέσως και έτσι θα γίνεται από εδώ και πέρα.Και πάλι το επαινούμε με λόγια.

Μετά από κάποιες μέρες και αφού βλέπουμε ότι έχει συνηθίσει πλήρως την τροφή που του δίνουμε, θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε να συνηθίσει ακόμα περισσότερο το χέρι μας. Θα βάλουμε το μπολάκι πάνω στο χέρι μας και θα έχουμε την τροφή σε σημείο που δεν θα την φτάνει (κοντά του όμως) έτσι ώστε να αναγκαστεί να ανέβει πάνω του. Στην αρχή θα είναι πολύ αστείο αφού το budgie θα προσπαθεί να τεντωθεί προς την τροφή από το κλαδί του, θα σκαρφαλώνει στα κάγκελα μήπως την φτάσει από εκεί και γενικά θα προσπαθεί να τσιμπήσει σπόρους χωρίς να ανέβει στο χέρι σας. Μην ξεγελάστείτε από το πόσο χαριτωμένα θα προσπαθεί και πλησιάσετε το μπολάκι! Σκοπός είναι να "ανέβει" στο χέρι μας! Αφού λοιπόν "αγανακτήσει", θα δοκιμάσει να ανέβει/πηδήξει στο μπολάκι για να φάει. Θα παρατηρήσουμε το εξής πριν ανέβει. Θα δαγκώσει ελαφρά είτε το χέρι μας, είτε το ίδιο το μπολάκι ανάλογα με το που σκέφτεται να ανέβει.

"Γιατί το κάνει αυτό?"

Οι παπαγάλοι δοκιμάζουν/εξετάζουν κάτι καινούργιο με το δάγκωμα. Έτσι καταλαβαίνουν διάφορα για αυτό που εξετάζουν όπως αν είναι μαλακό ή σκληρό, σταθερό ή μη, ελαστικό ή στάσιμο κοκ.

Δεν πρόκειται να πονέσουμε από το "¨δάγκωμα" οπότε μην φοβάστε και αφήστε το να μας "δοκιμάσει". Αφού το κάνει θα ανέβει πάνω. Μπορεί αμέσως να πηδήξει μακρυά και να φύγει όμως εμείς, συνεχίζουμε να είμαστε σταθεροί και ακίνητοι και περιμένουμε, γιατί θα ξανα-ανέβει.

Όλα πηγαίνουν πολύ καλά, και η σχέση εμπιστοσύνης που χτίζουμε γίνεται όλο και πιο γερή. Το budgie τώρα μας εμπιστεύεται αρκετά, τόσο ώστε να ανέβει επάνω, σχεδόν, στο χέρι μας. Και πιστέψτε με, δεν αργεί η στιγμή που θα ανέβει και πάνω του. Αφού λοιπόν συνηθίσει να ανεβαίνει επάνω στο μπολάκι στο χέρι μας (συνηθίζει πλήρως όταν δεν διστάζει καθόλου και ανεβαίνει αμέσως) είναι καιρός να αφαιρέσουμε το μπολάκι και να προσφέρουμε την τροφή κατευθείαν από το χέρι μας. Το πιο πιθανό είναι να μην καθυστερήσει καθόλου(ή ελάχιστα) να ανέβει και να φάει. Μην ξεχνάμε και την περίπτωση που μας "δαγκώσει/δοκιμάσει" πριν ανέβει πάνω στο χέρι και ότι δεν πρέπει να φοβηθούμε αφού είναι πολύ απαλό και δεν ποναέι. Και πάλι το επαινούμε μόλις το κάνει.
Μόλις ολοκληρώσαμε το πιο σημαντικό στάδιο! Η προσφορά τροφής προς τον παπαγάλο, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως "δωροδοκεία" με αντάλλαγμα την συμπάθεια του. Δεν αγοράζουμε την εμπιστοσύνη του, την κερδίζουμε. Όπως τονίστηκε και πιο πάνω, η προσφορά τροφής στην κοινωνία των παπαγάλων, είναι πράξη αγάπης και αφοσίωσης.

Μετά από εδώ, τα πράγματα γίνονται σχετικά πιο γρήγορα αλλά απαιτούν μεγαλύτερη "λεπτότητα" από μέρους μας. Εφόσον επιτρέψαμε στο budgie να πλησιάσει το χέρι μας και να φάει, ήρθε η ώρα να κάνουμε το αντίθετο και να πλησιάσουμε εμείς! (δεν θέλω να ακούω "ώχ"!!!!)
-Χάδι, "ξύσιμο" και ανέβασμα στο χέρι-


Η λεπτότητα που ανέφερα πιο πάνω, θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτό το σημείο οπότε να την έχετε πάντα στο νου σας (θα αναφερθεί πολλές φορές και στην συνέχεια).

Καλό θα είναι, αφού το χέρι μας πλέον έχει αναγνώριστει ως "κάτι καλό που δίνει τροφή" να εξερευνηθεί περαιτέρω από το budgie. Καθώς περνούν οι μέρες και το ταίζουμε με το χέρι, θα παρατηρήσουμε ότι θα κάθεται όλο και περισσότερο πάνω του αφού έχει τελειώσει το γεύμα του. Ενώ στις αρχές μόλις είχε χορτάσει κατέβαινε και έφευγε, τώρα κάθεται πάνω του και καθαρίζεται, τινάζεται, ή και "λαγο-κοιμάται". Το καλύτερο είναι όταν αρχίσει να κάθεται στο χέρι μας με το ένα πόδι. Αυτό δηλώνει ότι αισθάνεται απόλυτη ασφάλεια και σιγουριά. Παράλληλα μπορεί να συνεχίσει να το "δαγκώνει/δοκιμάζει" καθώς κινείται επάνω του.

Αφού έχουμε σιγουρευτεί ότι νιώθει ασφάλεια πάνω στο χέρι μας, αρχίζουμε σιγά-σιγά να κάνουμε κινήσεις μέσα στο κλουβί και ενώ είναι πάνω του. Με λίγα λόγια μετακινούμε το χέρι μας πολύ αργά μέσα στο κλουβί. Μπορούμε αρχικά την ώρα που τρώει (για να μην δίνει και πολύ σημασία) και αργότερα την ώρα που κάθεται πάνω σε αυτό. Αν δούμε ότι σταματάει να τρώει και κοιτάζει γύρω του σημαίνει ότι ανησυχεί και σταματάμε την κίνηση αμέσως. Δεν θέλουμε να το τρομάξουμε καθόλου. Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε εδώ είναι να συνηθίσει την αργή κίνηση ενώ είναι πάνω στο χέρι μας. Καθώς το κάνουμε αυτό, θα παρατηρήσουμε ότι συνηθίζει με τον καιρό, και αδιαφορεί πλήρως για το αν κινούμε το χέρι μας αργά ενώ είναι πάνω του.

Σημείωση: Θα παρατηρήσετε και αλλαγή στην συμπεριφορά του Budgie προς τα εσάς. Δοκιμάστε να το ταίσετε την ώρα που τρώει. Το πιο πιθανό είναι να παρατήσει την τροφή του και να έρθει να φάει από εσάς!

*************************************


Όταν νιώσετε (ναι, με τον καιρό θα καταλαβαίνετε όλες τις αντιδράσεις του και το πως αισθάνεται) ότι το παπαγαλάκι σας είναι τελείως άνετο και φιλικό προς το χέρι σας, βάλτε το χέρι σας μέσα στο κλουβί χωρίς τροφή. Πλησιάστε το Budgie όσο πιο πολύ μπορείτε (με αργές και λεπτές! κινήσεις) και ακουμπήστε το χέρι σας δίπλα του στην πατήθρα που κάθεται. Αν αρχίζει να απομακρύνεται μην συνεχίζετε να το πλησιάζετε και σταματήστε εκεί. Αφήστε το εκεί και δείτε αν θα αντιδράσει κάπως. Αφήστε το περίπου 10 λεπτά. Μπορεί να το πλησιάσει μπορεί και όχι. Την επόμενη μέρα που θα το ξαναβάλετε δοκιμάστε να το πλησιάσετε περισσότερο. Και πάλι σταματήστε αν αρχίζει να απομακρύνεται. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να φοβηθεί. Καλό θα είναι να του μιλάτε παράλληλα.Πλέον θα αισθάνεται καλά με την φωνή σας.

Δεν σταματάμε το τάισμα με το χέρι γενικά απλά δεν τα κάνουμε και τα δύο μαζί.

Κάποια στιγμή θα το φτάσετε ακριβώς δίπλα του. Θα το κοιτάξει με περιέργεια και ίσως λίγο καχυποψία. Το αφήνουμε εκεί. Αν το δαγκώσει/δοκιμάσει το αγνοούμε. Μπορεί να μην δώσει καθόλου σημασία και να αρχίσει να καθαρίζεται. Αυτό σημαίνει ότι αισθάνεται άνετα με αυτό κοντά του.

"Μα αφού τρώει και κάθεται μετά πάνω του, γιατί να μην αισθάνεται άνετα μαζί του και χωρίς τροφή?"

Οι παπαγάλοι ,όπως είπαμε και στην αρχή, έχουν καλή μνήμη. Το χέρι που του προσφέρει τροφή και το έχει συνηθίσει έτσι μπορεί να μην το φοβάται καθόλου. Το ανοιχτό όμως χέρι που πλησιάζει προς το μέρος, μπορεί να το τρομοκρατεί όσο τίποτα άλλο. Και είναι και πολύ λογικό αν σκεφτείται και θυμηθείται τον ,μάλλον, απαράδεχτο τρόπο που ο ιδιοκτήτης του pet shop που το αγοράσατε, το έπιασε για να το βάλει στο κλουβί/κουτί. Τώρα θα μου πείτε ότι "και αυτός την δουλειά του κάνει" και "πώς αλλιώς να το πιάσει σε ένα κλουβί με τόσα πουλιά" αλλά αυτό δεν κάνει τον χειρισμό του λιγότερο απαράδεκτο.

Ενώ λοιπόν έχετε το χέρι σας δίπλα του ήρθε η ώρα να το ακουμπήσετε και να το χαιδέψτε απαλά.(νομίζω άκουσα και άλλο ωχ!) Με απαλές και λεπτές κινήσεις ακουμπάμε αρχικά τα ποδαράκια του budgie και βλέπουμε πως θα αντιδράσει. Αν δεν απομακρυνθεί είμαστε σε καλό σημείο. Αν απομακρυνθεί δοκιμάζουμε αργότερα και αν ξαναφύγει δοκιμάζουμε την επόμενη μέρα. Δεν το κυνηγάμε όυτε το ακολουθούμε μέσα στο κλουβί και κυρίως δεν το πιέζουμε. Δεν εκνευριζόμαστε ούτε απογοητεύομαστε. Αν δεν απομακρυνθεί συνεχίζουμε λίγο ακόμα και μετά σταματάμε. Περιμένουμε λίγο ακόμα να χαλαρώσει και να αφαιρεθεί (ίσως να αρχίσει να καθαρίζεται) και μετά από λίγο πάλι με αργές και λεπτές κινήσεις το ξαναχαιδεύουμε. Παρατηρούμε παράλληλα την αναπνοή του για να δούμε αν αγχώνεται ή όχι. Αν ανασαίνει γρήγορα σταματάμε για να μην φοβηθεί. Αν όχι συνεχίζουμε.

Όταν συνηθίσει αυτό το άγγιγμα -η καλύτερη απόδειξη είναι όταν ενώ το ακουμπάμε να αρχίσει να καθαρίζεται ή να έχει μισανοιχτα/κλειστά τα μάτια- δοκιμάζουμε να το χαιδέψουμε με τον ίδιο τρόπο στο μπροστινό του μερος όπως στην εικόνα.


Με ακόμα μεγαλύτερη λεπτότητα(!) το ακουμπάμε και το χαιδεύουμε με αργές κινήσεις. Πάλι παρατηρούμε τις αντιδράσεις του. Εδώ μπορεί να ποικίλουν και αναλογα την αντίδραση καταλαβαίνουμε και πόσο καλά τα έχουμε πάει μέχρι τώρα. Αν αρχίσει να αναπνέει γρήγορα, όπως είπαμε και πριν, σταματάμε και σημαίνει ότι ακόμα φοβάται λίγο. Αν μας δαγκώσει ελαφρά, μας λέει "σταμάτα". Οπότε πάλι σταματάμε, όμως είναι καλύτερη αντίδραση από τον φόβο. Έχει συνηθίσει αρκετά μαζί μας και απλά μας δείχνει ότι δεν θέλει. Αν το αγνοήσει και απλά κάθεται σημαίνει ότι μας έχει εμπιστευτεί αρκετά και ίσως και να του αρέσει! Μπράβο μας λοιπόν! Όμως καλό θα είναι να μην συνεχίσουμε για πολύ και σε λίγο να σταματήσουμε. Μετά από λίγη ώρα (ή την επόμενη μέρα) ξαναπροσπαθούμε. Όλα με μέτρο.Και πάλι πείτε του "Μπράβο!"

Σιγά σιγά, όσο περνάνε οι μέρες, θα συνηθίσει το άγγιγμα μας και το χάδι μας και ή θα κάθεται ή θα μας δαγκώνει ελαφρά, ανάλογα με την δίαθεση του.

Ακόμα όμως δεν έχουμε τελειώσει. Φτάσαμε όμως στο 2ο πιο σημαντικό σημείο!

************************************

Οι περισσότεροι παπαγάλοι (αν όχι όλοι), λατρεύουν το "χάδι/ξύσιμο" ή αλλιώς "περιποίηση" από το ταίρι τους (συνήθως), πίσω από το κεφάλι, στο σβέρκο και στο λαιμό.
Ήρθε η στιγμή να το κάνουμε και εμείς αυτό! Φυσικά εμείς δεν διαθέτουμε ράμφος, οπότε θα χρησιμοποιήσουμε το δάχτυλο μας. Θυμάστε την λεπτότητα που λέγαμε και χρησιμοποιούσαμε πρίν?Ε λοιπόν εδώ θα χρειαστείτε όλη όση διαθέτετε! Βάλτε όλη σας την τέχνη γιατί είναι αρκετά σημαντικό να πετύχετε και αυτό το στάδιο!

Αξίζει να τονιστεί, ότι δεν προχωράμε σε αυτό το σημείο, αν δεν είμαστε 1000% σίγουροι ότι το budgie αισθάνεται άνετα με τα χάδια μας και το άγγιγμα μας. Σε αντίθετη περίπτωση το budgie θα τρομάξει και αυτό δεν το θέλουμε καθόλου.  
 
Αρχίζουμε την ίδια διαδικασία που περιγράψαμε πιο πάνω με το χάδι, και φτάνουμε κάτω από το ράμφος του , σχεδόν. Αρχίζουμε αργά να πηγαίνουμε προς την αριστερά πλευρά ή δεξιά πλευρά του λαιμού (ανάλογα με το ποια είναι πιο κοντά μας) και με το δάχτυλο μας "ξύνουμε" αργά και με λεπτότητα (πάνω από όλα!!!) το λαιμό. Αν τραβήξει το κεφάλι του σταματάμε διότι μάλλον δεν του άρεσε ή αισθάνθηκε άβολα. Μπορούμε να δοκιμάσουμε αργότερα ή καλύτερα την επόμενη μέρα ξεκινώντας την ίδια διαδικασία. Αν του αρέσει δεν θα αντιδράσει αρνητικά και θα μείνει μάλλον ακίνητο αρχικά μέχρι να δει που το πάτε. Αν του αρέσει πολύ θα φουσκώσει τα φτερά του κεφαλιού του για να πάτε και σε άλλα σημεία. Συγχαρητήρια! Μόλις γίνατε ο καλύτερος φίλος του παπαγάλου σας!

Από εδώ και πέρα να ξέρετε ότι θα αλλάξει και η συμπεριφορά του περισσότερο. Όσο αυξάνεται η σχέση και ο δεσμός σας, αυξάνεται και η ανάγκη του παπαγάλου να σας έχει μαζί του. Υπάρχει περίπτωσει να αρχίσει να τιτιβίζει ( η να φωνάζει έντονα αν είναι θηλυκό) όταν δεν του δίνεται προσοχή γιατί αποζητά την παρέα σας και το χάδι σας. Θυμηθείται ότι είναι κοινωνικό πτηνό και όταν δεθεί μαζί σας , θα χρειάζεται τα χάδια σας και την προσοχή σας.

Μετά από αυτό το σημείο το budgie σας, σας εμπιστεύεται ,σχεδόν, τελείως και χρειάζεται την παρέα σας. Έχει ξεπεράσει οποιαδήποτε φοβία με τα χέρια σας αλλά οφείλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε διακριτικοί με τις κινήσεις μας. Αν όλο αυτό το διάστημα καθώς του μιλάγατε, του σφυράγατε ή επαναλαμβάνατε κάποια λέξη είναι πολύ πιθανό να αρχίσει να τα μιμείται, οπότε μην εκπλαγείται!

*************************************

Το επόμενο βήμα είναι να συνηθίσει να ανεβαινει στο χέρι μας όταν του το προσφέρουμε μπροστά του. Αρκετά απλό, αλλά και συγχρόνως επίφοβο μιας και πρέπει και πάλι να αποφύγουμε την πίεση.

Δηλαδή. Απλώνουμε το χέρι μας ,αφού το έχουμε χαιδέψει ίσως, μπροστά από το budgie και το τοποθετούμε ανάμεσα στα πόδια και το σώμα του. Το πιέζουμε ελαφρά έτσι ώστε να "αναγκαστεί" να ανέβει. Δεν το πιέζουμε απότομα ή πολύ σε σημείο να χάσει την ισορροπία του! Μπορεί να πηδήξει λίγο πιο πέρα και να μην ανέβει. Δεν πειράζει. Το αφήνουμε και δοκιμάζουμε αργότερα ή την επόμενη μέρα. Και σε αυτό το στάδιο μπορούμε να του μιλάμε παράλληλα και να το "κανακέυουμε". Πάλι προσπαθούμε να είμαστε ήρεμοι και να μην νευριάζουμε διότι του μεταφέρουμε νευρικότητα. Δεν φωνάζουμε και διατηρούμε την ψυχραιμία μας. Δεν το πιέζουμε και δεν το κυνηγάμε μέσα στο κλουβί. Καλύτερα να περάσουν μέρες μέχρι να ανέβει παρά να χαλάσουμε την σχέση που τόσο δύσκολα φτιάξαμε.

Κάποια στιγμή θα ανέβει. Μπορεί αμέσως , μπορεί αργότερα. Φυσικά μόλις το κάνει το επαινούμε.
 
 Εφόσον συνηθίσει να ανεβαίνει στο χέρι μας εύκολα και αμέσως, αρχίζουμε να το μετακινούμε μέσα στο κλουβί, όμως πριν με την τροφή, για να συνηθίσει και πάλι την κίνηση πάνω σε αυτό.

Πολλοί χρησιμοποιούνε και μια λέξη παράλληλα με το ανέβασμα, έτσι ώστε να το συνδυάσει το budgie και να ξέρει ότι πρέπει να ανέβει. Δεν είναι απαραίτητο, όμως μπορούμε να το κάνουμε. Λέξεις όπως το "Πάνω", "Έλα" , "up" κλπ. Μικρές λέξεις για να είναι πιο εύκολο να τις θυμάται.

Όπως παρατηρούμε, τα budgie (και γενικά τα πτηνά) , έχουν ένα φόβο προς τα χέρια μας και όλες οι παραπάνω ενέργειες γίνονται με σκοπό την απόκτηση εμπιστοσύνης αλλά και για να ξεπεράσουν αυτό το φόβο.

Σημείωση: Ξανα-τονίζω ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που πρέπει να περάσει για να έχουμε τα παραπάνω αποτελέσματα. Το διάστημα μπορεί να ποικίλει από λίγες μέρες, μέχρι μήνες. Κάθε πτηνό είναι ξεχωριστό και θέλει τον δικό του τρόπο μεταχείρισης. Υπομονή και Επιμονή!

Και με όλα αυτά, φτάσαμε και στο τελευταίο στάδιο της εκπαίδευσης του budgie μας και το τελικό "τεστ" για την απόκτησης της εμπιστοσύνης του! 
 

Μέρος 4ο : Η πρώτη έξοδος από το κλουβί!


Απαραίτητη προυπόθεση: Δεν προχωράμε σε αυτό το στάδιο αν δεν είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι το budgie μας εμπιστεύεται 100% και νιώθει τελείως άνετα μαζί μας. Το Budgie μπορεί να φοβηθεί πολύ με την έξοδο του από το κλουβί, να χάσει την εμπιστοσύνη που μας είχε (επειδή εμείς το βγάλαμε έξω) και να πάμε "αρκετά στάδια πίσω" στην σχέση που ,με τόσο κόπο, φτιάξαμε.

Οι αντιδράσεις εδώ, έχω την εντύπωση, θα ποικίλουν, Κάποιοι θα λένε "Επιτέλους τα κατάφερα!" και κάποιοι άλλοι πάλι θα συνεχίζουν τα ..."Ωχ!".

Και οι μέρες περνούν, και η σχέση μας πλέον με το budgie έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Ξέρουμε πλέον πότε μας φωνάζει και πότε θέλει την προσοχή μας. Ξέρουμε πότε είναι ικανοποιημένο και πότε κελαηδάει από ευχαρίστηση. Πολλές φορές σκαρφαλώνει στο κλουβί και έρχεται προς το μέρος μας και δαγκώνει τα κάγκελα. Τρέχει πάνω κάτω και "χαλάει τον κόσμο" μόλις απομακρυνόμαστε. Δεν τρομάζει από ήχους του σπιτιού (κλείσιμο/άνοιγμα πόρτας, μουσική συσκευές κλπ.). Είναι στο χώρο του αρκετό καιρό και έχει συνηθίσει το περιβάλλον του.

Ήρθε η στιγμή λοιπόν, να του δώσουμε περισσότερο χώρο, για να κάνει αυτό που πρέπει να κάνουν όλα τα πτηνά. Να πετάξει έξω από το κλουβί.

"Γιατί είναι τόσο σημαντικό να το βγάλω έξω από το κλουβί?"
Για διάφορους λόγους:


* Το πέταγμα είναι η καλύτερη άσκηση για τα πτηνά. Είναι κάτι σαν το κολύμπι για τους ανθρώπους με την εξαίρεση των ποδιών.

* Τα πτηνά έχουν φτιαχτεί για να πετούν. Πτηνό που δεν πετά είναι σαν να είναι ανάπηρο. Αδρανεί και μαραζώνει.

* Είναι η αίσθηση της "ελευθερίας" του πετάγματος. Είναι τόσο καιρό στο κλουβί. Το αξίζουν για να μην νίωθουν φυλακισμένα.

* Χαιρόμαστε και εμείς μαζί τους όταν πετούν. Αν υπάρχει καλύτερη στιγμή για ένα πτηνό, αυτή είναι όταν πετάει. Είναι αξιολάτρευτα.

* Αν θέλουμε να προχωρήσουμε και σε περαιτέρω εκπαίδευση του πτηνού και να αναπτύξουμε επιπλέον τη σχέση μας είναι απαραίτητο βήμα. Το ανέβασμα στο ώμο, το κάλεσμα, και οτιδήποτε άλλο θέλει άμεση επαφή με το πτηνό.

*Η άσκηση και η ψυχαγωγία του πτηνού και η "άλλαγη περιβάλλοντος". Είναι απαραίτητο, όχι μόνο τα budgie αλλά όλοι οι παπαγάλοι, να έχουν ποικιλία στην ζωή τους, ακόμα και στο χώρο που ζουν διότι βαριούνται εύκολα. Παράλληλα με το πέταγμα καλό θα ήταν να υπάρχει ένα playstand όπου θα παίζει και θα εξασκείται εκτός κλουβιού.

*....................

κοκ.

Αποφασίσαμε πως είναι η ώρα να βγει το budgie μας από το κλουβί του, όμως δεν είμαστε σίγουροι πως ακριβώς να το κάνουμε. Πριν προχωρήσουμε στην διαδικασία εξόδου, ας σημειώσουμε δύο τρία πράγματα για τον χώρο που θα έπρεπε να το βγάλουμε.

1) Φροντίζουμε να επιλέξουμε ένα δωμάτιο στο οποίο να έχει μείνει αρκετό καιρό. Ο χώρος που θα κινηθεί το budgie, θα πρέπει να του είναι γνώριμος. Ακόμα και μέσα από το κλουβί, οι παπαγάλοι υπολογίζουν αποστάσεις και διαστήματα και έτσι αποφεύγονται και ατυχήματα κατά την διάρκεια πτήσεων. Παράλληλα, τα αντικείμενα και γενικά ο χώρος, περιέχουν πράγματα που έχει συνηθίσει, οπότε η πιθανότητα να φοβηθεί με κάτι που θα δει μειώνεται.

2) Ασφαλίζουμε τον χώρο που επιλέξαμε. Φροντίζουμε τα έπιπλα και ο τοίχος να μην δημιουργούν "κενό" ανάμεσα τους για να μπορεί να πέσει μέσα το budgie. Απομακρύνουμε αιχμηρά αντικείμενα και εκτεθειμένα καλώδια, μπρίζες και ηλεκτρικές συσκευές που θα αποτελούσαν κίνδυνο. Κλείνουμε τις πόρτες διότι πολλές φορές προσγειώνονται πάνω τους και αυτές μπορεί για κάποιο λόγο να κλείσουν με αποτέλεσμα να τραυματιστούν. Κλείνουμε όλες τις πιθανές εξόδους (παράθυρα κλπ). Καλύπτουμε τα παράθυρα και τις τζαμαρίες με κουρτίνες, αφού δεν ξεχωρίζουν το τζάμι και συγκρούονται πάνω του.

3) Δεν αφήνουμε ΠΟΤΕ το budgie μόνο του ελέυθερο χωρίς την παρουσία κάποιου. Ίσως το πιο σημαντικό από αυτά που πρέπει να κάνουμε. Όσο ασφαλισμένος και να είναι ο χώρος, ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι δεν θα εμφανιστεί κάποιος κίνδυνος για ένα τόσο μικρό και ευαίσθητο πλάσμα. Μπορεί να εκπλαγούμε με τον χειρότερο τρόπο, γι' αυτό πρέπει να είμαστε εκεί μαζί του. Λόγω μεγέθους μπορεί να έχει πάει κάπου και να μην φαίνεται και να το τραυματίσουμε (ή και χειρότερα) εμείς οι ίδιοι όταν επιστρέψουμε χωρίς να το θέλουμε.

Υπάρχουν 2 τρόποι για να βγει από το κλουβί του ένα budgie, ή ο οποιοσδήποτε παπαγάλος, για πρώτη φορά. Η΄ τον βγάζουμε εμείς ή τον αφήνουμε να βγει μόνος του ("ok captain obvious").

Εφόσον έχουμε προνοήσει για τα παραπάνω, είμαστε έτοιμοι να ασχοληθούμε με το παπαγαλάκι μας. Το πλησιάζουμε όπως κάθε άλλη φορά, το ταίζουμε, το χαιδεύουμε, του μιλάμε κλπ. Έπειτα, το προτρέπουμε να ανέβει στο χέρι μας, και αργά το βγάζουμε προς τα έξω. Μπορούμε να του μιλάμε την ίδια στιγμή, για να νιώθει περισσότερη ασφάλεια (αν του μιλούσαμε και στο παρελθόν). Μόλις αρχίσει να συνειδητοποιεί τον ανοιχτό χώρο που βρίσκεται, θα αγχωθεί λίγο και θα κοιτάζει γύρω του παραξενεμένο. Προσπαθούμε να μείνουμε ψύχραιμοι και να μην του μεταφέρουμε επιπλέον στρες. Κάνουμε μια "βόλτα" μέσα στο δωμάτιο μαζί του για να δει από πιο κοντά τον χώρο του δωματιού.

"Μα γιατί φοβάται τόσο πολύ τον έξω κόσμο?"

Πρέπει να έρθουμε στην "μικροσκοπική του θέση" για ακόμη μια φορά. Ότι σε εμάς φαίνεται φυσιολογικό και μέτριο σε μέγεθος, για το budgie μας είναι...πελώριο. Ξεχάστε οποιαδήποτε αντίδραση ή συνήθεια κάποιου άλλου είδους παπαγάλου που μπορεί να είχατε ή να έχετε. Το Budgie, ως το πιο μικρό, σε μέγεθος, είδος κατοικίδιου παπαγάλου, έχει πολλά πράγματα να θεωρεί "μεγάλα και επικύνδινα" πριν τα εξερευνήσει!

Σημείωση: Υπάρχει η πιθανότητα να πετάξει προς το κλουβί ή να πετάξει προς κάποιο πιο ψηλό σημείο. Δεν το κυνηγάμε πανικοβλημένοι. Το αφήνουμε να δει το χώρο και από το δικό του σημείο και οπτική γωνία. Το πιο πιθανό είναι , μετά από λίγο, να πετάξει προς κάποιο άλλο σημείο. Γενικά, να ....πετάξει.

Έπειτα, αφού δει τον χώρο και χαλαρώσει με την ιδέα του "έξω", μπορούμε να του προσφέρουμε λίγο φαγητό ή να το χαιδέψουμε για να ηρεμίσει περισσότερο. Στη συνέχεια, το αφήνουμε να κινηθεί όπως θέλει, να εξερευνησει τον καινούργιο χώρο, να πετάξει, να ξεμουδιάσει.

Η πρώτη έξοδος είναι και η πιο σημαντική. Αν έχουμε ακολουθήσει τα παραπάνω στάδια χωρίς να έχουμε προσπεράσει κάποιο, είναι σίγουρο ότι θα στεφθεί με επιτυχία και το budgie θα λατρέψει την έξοδο του. Θα αποζητά και το ίδιο να βγαίνει έξω στο μέλλον. Όσο πιο συχνά μπορούμε, καλό είναι να το βγάζουμε έξω από το κλουβί.

Σε περίπτωση που το budgie , για τον χ ή ψ λόγο, τρομάξει και απομακρυνθεί, πάλι διατηρούμε την ψυχραιμία μας και περιμένουμε λίγο να ηρεμήσει. Του απλώνουμε το χέρι μας για να έρθει σε εμάς. Αν μας εμπιστεύεται θα έρθει. Αν δεν έρθει συνεχίζουμε την προσπάθει να το ηρεμήσουμε όσο μπορούμε. Του προσφέρουμε το κλουβί μήπως και έρθει προς αυτό. Αν χρησιμοποιούμε κάποιο κλαδάκι/πατήθρα ή stand το δοκιμάζουμε και αυτό. Η τελευταία λύση είναι να το πιάσουμε με τα χέρια. Ακόμα και τώρα, δεν θα έχουμε άμεση επαφή μαζί του, αφού θα χρησιμοποιήσουμε μια πετσέτα. Είναι πολύ σημαντικό, να μην επαναφέρουμε τον "φόβο των χεριών" στην επιφάνεια.

*************************************

Μετά την πρώτη επιτυχημένη έξοδο από το κλουβί, θα αποκτήσετε μια μεγαλύτερη επαφή με το budgie σας και θα γίνετε αχώριστοι. Θα αποζητά και το ίδιο την παρέα σας απο "πιο κοντά" αλλά και την έξοδο του από το κλουβί. Μην ξεχνατε ότι όσο πιο κοντά έρχεστε, τόσο περισσότερο αυξάνεται και η ευθύνη σας απέναντι στο budgie αφού απαιτεί να του αφιερώνεται περισσότερο χρόνο. Χρειάζεται και θέλει την προσοχή σας. Προσπαθήστε να είστε συνεπής στην ώρα που ασχολείστε μαζί του και μην το παραμελείτε. Είναι μικρό, όμως είναι και ευαίσθητο, όπως και όλοι οι παπαγάλοι που έχουν δεθεί με τους ιδοκτήτες τους, και πρέπει να το σεβόμαστε αυτό. Όσο και αν σας εκνευρίσει ή θυμώσει, ποτέ μην του φωνάξετε ή τιμωρήσετε. Φυσικά μην διανοηθείτε να το "πειράξετε/χτυπήσετε". Το ότι είναι μκρότερο από εμάς δεν σημαίνει ότι μπορούμε να το κακομεταχειριστούμε.


Λίγα λόγια ακόμα ...

Με την πρώτη έξοδο, ολοκληρώνεται και η βασική εκπαίδευση των περισσότερων παπαγάλων. Η συνέχεια και το τι θα του μάθουμε εξαρτάται από εμάς και το τι θέλουμε. Εγώ δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να προχωρήσω σε κάτι επιπλέον, ελπίζω εσείς να το προχωρήσετε κι αλλό.

Αυτά λοιπόν, από εμένα και την Μπέτυ...Οι παραπάνω οδηγίες είναι στην ουσία μία μίξη από θεωρία, πράξη και εμπειρία και ελπίζω να φάνηκαν χρήσιμες για όποιον ενδιαφέρεται στην εξημέρωση των budgie. Είναι ο τρόπος που χρησιμοποίησα για να εξημερώσω ένα θηλυκό budgie και μπορεί να φανεί χρήσιμος και σε κάποιον άλλον.Να θυμάστε ότι τίποτα δεν είναι "χρυσός κανόνας" και ότι πάντα υπάρχει η πιθανότητα κάτι που πιστεύουμε ότι είναι σωστό να μας διαψεύσει. Κάθε πτηνό είναι ξεχωριστό, και μπορεί να απαιτεί τελείως διαφορετική μεταχείριση από ένα άλλο.

Εύχομαι να δημιουργήσετε μια υπέροχη σχέση με τα παπαγαλάκια σας και να σας γίνει μια αξέχαστη εμπειρία. Να τα σέβεστε και να τα αγαπάτε και θα σας το ανταποδώσουν!