Ας γνωρίσουμε τα είδη των Παπαγάλων!

Παπαγάλος Dusky Lory

Η εκπληκτική ομορφιά, η διασκεδαστική προσωπικότητα, η ζωηρή και παιχνιδιάρικη διάθεση είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά του παπαγάλου Dusky Lory- Σκουρόχρωμου Λόρυ.
Αν και στην χώρα μας δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό, ούτε μπορεί να το βρει κανείς εύκολα στα πετ σοπ, σε άλλες χώρες είναι ένα ιδιαίτερα δημοφιλές είδος παπαγάλου.
Η επιστημονική του ονομασία είναι Pseudeos fuskata και ανήκει στην οικογένεια των Loriidae. Πρόκειται για ένα ενδημικό είδος που ζει στα υγρά και τροπικά δάση της Ινδονησίας και της Παπούα Νέα Γουινέας. Επίσης έχει εντοπιστεί σε ορεινές περιοχές με σχετικά μεγάλο υψόμετρο, αλλά ακόμα και κοντά σε κατοικημένες πεδινές περιοχές. Είναι κοινωνικό πουλί που σχηματίζει μεγάλα θορυβώδη κοπάδια των 20 μέχρι 100 ατόμων και φωλιάζει σε ομάδες. Διατρέφεται με την γύρη από τα άνθη που συλλέγει με τη μακριά σαν πινέλο γλώσσα του, με έντομα και φρούτα. Είναι νομαδικό πουλί γιατί αναγκάζεται να μετακινείται εκεί που υπάρχει μεγάλη ανθοφορία προκειμένου να εξασφαλίσει την τροφή του.
Dusky 
Πρόκειται για έναν μεσαίου μεγέθους παπαγάλο με κοντή και φαρδιά ουρά, που το μέγιστο μήκος του αγγίζει τα 25 εκατοστά, ενώ το βάρος του μπορεί να φτάσει τα 300 γραμμάρια.
Τα δύο φύλλα του Dusky Lory δεν διαφέρουν ουσιαστικά μεταξύ τους παρά μόνο στο μέγεθος. Ο προσδιορισμός του γένους μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τεστ DNA ή ενδοσκοπική εξέταση. Στα ενήλικα πουλιά οι χρωματισμοί του φτερώματος θυμίζουν κλόουν. Το συνολικό φτέρωμα στο κεφάλι και το σώμα, είναι κυρίως σε αποχρώσεις του καφέ και της ελιάς που εναλλάσσονται με πορτοκαλοκόκκινες ή κίτρινες ζώνες στον λαιμό, το στήθος και την κοιλιά. Η κορώνα στο κεφάλι του είναι σε κίτρινο ή χάλκινο χρώμα, ενώ ξεχωρίζει ένα υπόλευκο κομμάτι στην πλάτη ανάμεσα στα φτερά. Οι μηροί έχουν επίσης πορτοκαλί χρώμα και η ουρά είναι σε σκούρο κίτρινο ή πορτοκαλί. Τα μάτια του στολίζονται με πορτοκαλί ίριδες, ενώ το πορτοκαλί ράμφος του προσδίδει μια αστεία εμφάνιση κάνοντας έντονη αντίθεση με τα γκριζόμαυρα πόδια του. Τα ανήλικα πουλιά δεν έχουν τόσο ξεκάθαρα χρώματα φτερώματος. Είναι γενικά πιο μουντά, το ράμφος είναι καφέ-μαύρο, και η ίριδα των ματιών κιτρινογκριζωπή.

Ο χαρακτήρας των Dusky Lory

Η εκπληκτική ομορφιά του και ο ήρεμος χαρακτήρας του Dusky Lory τον κατατάσσουν σε ένα από τα πιο δημοφιλή κατοικίδια. Το μοναδικό αρνητικό χαρακτηριστικό που θα μπορούσε κανείς να του προσάψει και που δυσκολεύει την διαμονή του σε ένα διαμέρισμα, είναι οι θορυβώδεις διαπεραστικές κραυγές του που συνήθως κυμαίνονται σε πολύ υψηλούς και σχεδόν ενοχλητικούς τόνους.
Ο χαρακτήρας των Dusky Lory είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικός. Οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να αποτελέσει για αυτά ένα παιχνίδι με το οποίο μπορεί να ασχολούνται με τις ώρες. Είναι υπερκινητικά και δραστήρια. Λατρεύουν γενικά όλα τα παιχνίδια και ιδιαίτερα αυτά που παράγουν ήχους, όπως κουδούνια, καμπάνες κτλ. Τους αρέσει να σκαρφαλώνουν και να κρέμονται από σχοινιά εκτελώντας αστεία ακροβατικά και να ραμφίζουν οτιδήποτε προκαλέσει την περιέργειά τους. Για τον λόγο αυτό πρέπει να βρίσκονται υπό την συνεχή επίβλεψη των ιδιοκτητών όταν κυκλοφορούν ελεύθερα στο σπίτι και φυσικά να τους προσφέρουνε συνεχής ευκαιρίες για μάσημα, παιχνίδι, αναρρίχηση και αιώρηση.
Είναι ένα έξυπνο πουλί που με την κατάλληλη εκπαίδευση μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα εξαιρετικό ομιλητή. Εκφράζει μια έντονη στοργική διάθεση ενώ μερικές φορές δεν διστάζουν να έχουν επιθετική συμπεριφορά αν νιώσουν ότι απειλείται ο προσωπικός τους χώρος. Δεν συνιστάται η συμβίωσή τους με άλλα είδη πουλιών.
Όσοι ενδιαφέρονται να γίνουν ιδιοκτήτες ενός Dusky Lory, πρέπει να έχουν υπόψη τους ορισμένες προϋποθέσεις προκειμένου να του εξασφαλίσουν μια άνετη και υγιή διαβίωση. Ένα κλουβί μεγάλων διαστάσεων όχι μόνο σε ύψος, αλλά και σε πλάτος και μήκος είναι μια ικανοποιητική αρχή. Το κλουβί πρέπει να διαθέτει έναν επαρκή χώρο για τις πατήθρες, τα σκεύη φαγητού, τα παιχνίδια, τις κούνιες αλλά και το πέταγμα του πουλιού για την εκγύμναση των φτερών του. Έχει παρατηρηθεί από ορισμένους ιδιοκτήτες ότι κάποια πουλιά παρουσιάζουν μοναδικές συμπεριφορές: Κάποια αρέσκονται να κοιμούνται σε ειδικά κρεβατάκια –σπιτάκια ή να σκεπάζονται με παπλωματάκια για να κοιμηθούν.
Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα είναι το πού θα τοποθετηθεί το κλουβί. Ο λόγος είναι ότι εξ αιτίας της διατροφής του, οι κενώσεις τους είναι αρκετά υδαρείς και εκτοξεύονται με δύναμη προς διάφορες κατευθύνσεις με αποτέλεσμα να λερώνεται ο περιβάλλον χώρος. Προσέξτε να μην βάλετε το κλουβί κοντά σε διακοσμημένους τοίχους ή σε πανάκριβα απροστάτευτα χαλιά, αλλά φροντίστε να περιβάλλετε το δάπεδο και τους γύρω τοίχους με προστατευτικά που είναι εύκολα στο πλύσιμο. Η καθημερινή καθαριότητα του κλουβιού, των παιχνιδιών του, αλλά και των σκευών του, θεωρείται επιβεβλημένη καθώς η παραμονή των υγρών κενώσεων στον χώρο μπορεί να αποτελέσει εστία μικροβίων τόσο για εσάς όσο και για το ίδιο το πουλί.
Καθώς είναι πουλιά που προέρχονται από τροπικά κλίματα, η καθημερινή καθαριότητα και το μπάνιο με νερό, είναι για αυτά ζωτικής σημασίας για να καλλωπίζονται και να διατηρούν υγιές το φτέρωμά τους και το δέρμα τους.

Η αναπαραγωγή των Dusky Lory

Η ωριμότητά τους για αναπαραγωγή έρχεται μετά τους 8 μήνες. Το ζευγάρι στην φύση βρίσκει μια φωλιά σε κορμούς δέντρων, ενώ στην αιχμαλωσία χρειάζεται μια φωλιά μεγέθους 30cmΧ30cmΧ50cm ,τοποθετημένη κάθετα, με μέγιστη διάμετρο εισόδου γύρω στα 8 cm. Η θηλυκή εναποθέτει στην φωλιά που έχει στρώσει με ροκανίδια 2-4 λευκά αυγά και τα επωάζει για 24 ημέρες. Οι νεοσσοί ταΐζονται από τους γονείς με μείγμα τροφών που θα αναφέρουμε παρακάτω και καταφέρνουν να πετάξουν και να ανεξαρτητοποιηθούν σε 10 εβδομάδες περίπου. Η φωλιά χρειάζεται επίσης σχολαστική καθαριότητα σε τακτά χρονικά διαστήματα αφού αξιοποιείται και σαν χώρος για ύπνο.

Η διατροφή των Dusky Lory

Όπως αρχικά αναφέραμε στην φύση τρέφεται με γύρη και νέκταρ λουλουδιών, έντομα, φρούτα και σπόρους. Στην αιχμαλωσία θα πρέπει να ταΐζονται είτε με σπιτικό είτε με εμπορικό νέκταρ το οποίο αναμειγνύεται με νερό ώστε να γίνει υδαρές. Το υγρό αυτό νέκταρ πρέπει να ανανεώνεται τουλάχιστον 3-4 φορές την ημέρα καθώς αλλοιώνεται με τις αλλαγές θερμοκρασίας και μπορεί να προκαλέσει διάφορες λοιμώξεις στον παπαγάλο μας. Η διατροφή του πρέπει να είναι ισορροπημένη και να περιλαμβάνει και μείγμα φρούτων όπως μήλο, μπανάνα, αχλάδι, ρόδι, σταφύλι πεπόνι, σύκο, ανανά, ακτινίδιο αλλά και ποικιλία λαχανικών όπως καλαμπόκι, καρότο, σέλινο, αρακά, φασόλια φρέσκα κτλ. Κατάλληλοι σπόροι είναι το κεχρί, η βρώμη, οι ηλιόσποροι, ενώ οι εκτροφείς συστήνουν και κάποια λουλούδια όπως πανσέδες, τριαντάφυλλα, ιβίσκους και πικραλίδες, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν φυτοφάρμακα. Επιπλέον μπορούν να διατρέφονται με δημητριακά, μέλι, μαγιά μπύρας και εκχύλισμα βύνης. Στην περίοδο της αναπαραγωγής για την διατροφή των νεοσσών προτιμούνται μπισκότα ή φρυγανιές μουσκεμένα σε γάλα. Στην περίπτωση που δεν διατρέφονται σωστά ίσως χρειαστεί να χορηγηθούν επιπλέον βιταμίνες και ανόργανα άλατα.
Η ιδιαιτερότητά τους ως προς την διατροφή τους είναι ένας ανασταλτικός παράγοντας που μπορεί να γίνει η αιτία να μειωθεί το προσδόκιμο ζωής τους, που σε φυσιολογικά πλαίσια κυμαίνεται μεταξύ 20 και 30 χρόνια.
Τα περισσότερα είδη πουλιών είναι αξιολάτρευτα και η συγκατοίκησή μαζί τους μας προσφέρει μεγάλες χαρές αλλά συνάμα πολλές ευθύνες και υποχρεώσεις. Πριν αποφασίσετε ποιο είδος σας ταιριάζει, μελετήστε προσεχτικά και σκεφτείτε αν μπορείτε να ανταποκριθείτε με επιτυχία στην ανατροφή και την συμβίωση με ένα τέτοιο πουλί.

 

Παπαγάλος Kakariki Parakeet

Αν ψάχνετε ένα εύκολο στην διαχείρησή του παπαγάλο ούτε πολύ μικρό ούτε ιδιαίτερα μεγάλο, αλλά εξαιρετικά παιχνιδιάρικο και ζωηρό, τότε προσανατολιστείτε στην αγορά ενός κακαρίκι.
Πρόκειται για ένα μικρομεσαίου μεγέθους πτηνό που το συνολικό του μέγεθος δεν ξεπερνά τα 27 εκατοστά και κατάγεται από την Νέα Ζηλανδία. Ενδημούν επίσης σε νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού στο νότιο ημισφαίριο. Η επιστημονική του ονομασία είναι Cyanoranphus Novazelandiae.
Οι παπαγάλοι Kakariki διακρίνονται 3 βασικά είδη: το γνωστότερο είναι αυτό με την ονομασία red-fronted parakeet, λόγω της κόκκινης κορώνας στον φτέρωμα του κεφαλιού του, ενώ υπάρχουν δύο άλλα είδη τα yellow crowned parakeet με την κίτρινη κορώνα και το Orange-fronted Parakeet με την πορτοκαλί κορώνα. Στην τοπική διάλεκτο της Νέας Ζηλανδίας το όνομα Κakariki σημαίνει μικρός παπαγάλος.
Kakariki 
Το βασικό χρώμα που κυριαρχεί στο φτέρωμά του Kakariki είναι το πράσινο, με χαρακτηριστική την κόκκινη κορώνα που στολίζει το κεφάλι του και περιβάλλει και κατά μήκος τα μάτια του. Ελαφριές κίτρινες πιτσιλιές στολίζουν το στήθος και την κοιλιά του, ενώ ανάμεσα στα πόδια του έχει κόκκινο φτέρωμα. Τα πρωτεύοντα φτερά πτήσης έχουν ένα βαθύ γαλάζιο χρώμα. Τα σκούρα γκριζόχρωμα πόδια του έρχονται σε αντίθεση με το πιο ανοιχτόχρωμο ράμφος του.
Τα δύο φύλα του Kakariki είναι παρόμοια και δεν διαφέρουν ουσιαστικά παρά μόνο ελαφρά ως προς το μέγεθος του κεφαλιού και του ράμφους. Σίγουρα αν δούμε ένα μόνο πουλί δεν θα μπορούμε να διακρίνουμε το φύλο του, αλλά αν δούμε δυο διαφορετικού γένους πουλιά μαζί, ο διαχωρισμός είναι σαφώς ευκολότερος.
Στο είδος αυτό διακρίνουμε λίγες μεταλλάξεις όπως τα cynnamon, τα lutino, τα κίτρινα, η μετάλλαξη με τα στίγματα κτλ.
Οι παπαγάλοι Kakariki είναι ιδιαίτερα ζωηροί και προτιμούν το σκαρφάλωμα όχι μόνο με το ράμφος αλλά και με τα πόδια μέσα στο κλουβί αλλά και οπουδήποτε αλλού βρεθούνε. Ακροβατούν, κρέμονται ανάποδα σαν νυχτερίδες και αρέσκονται να παίζουν σχεδόν όλη την ώρα εκτός από την ώρα της ανάπαυσης. Δεν είναι από τα πουλιά που θα κάτσουν ήρεμα στον ώμο του ιδιοκτήτη τους, ούτε επιζητούν την ανθρώπινη αγκαλιά. Αντίθετα είναι πολύ δραστήρια και παιχνιδιάρικα με έντονη την εξερευνητική διάθεση. Οτιδήποτε καινούριο εντός αλλά και εκτός κλουβιού θα προκαλέσει την περιέργειά τους και την τάση τους να ανακαλύπτουν νέα πράγματα. Ακόμα και το άνοιγμα ενός ντουλαπιού θα τα κάνει να στρέψουν το βλέμμα τους και αν τους δοθεί η ευκαιρία, θα «πεταχτούν» μέχρι εκεί να ανακαλύψουν περί τίνος πρόκειται.
Το αγαπημένο τους παιχνίδι είναι το κρυφτό! Τρυπώνουν οπουδήποτε! Ιδιοκτήτες αναφέρουν ότι τους αρέσει να κρύβονται σε ανοιχτά συρτάρια, ντουλάπια, φουρνάκια μικροκυμάτων, σε κουτιά ή ακόμα και σε κάδους απορριμμάτων, ενώ δεν διστάζουν να «τσιμπήσουν» οτιδήποτε φαγώσιμο από το τραπέζι του ιδιοκτήτη τους. Επίσης τους αρέσει να ροκανίζουν με το ράμφος τους ακόμα και τα φυτά του σπιτιού γι’ αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην επιλογή των φυτών μας όταν έχουμε φτερωτά κατοικίδια καθώς συγκεκριμένα φυτά είναι βλαβερά για τους φτερωτούς μας φίλους.
Φυσικά το πέταγμα είναι μέσα στις προτεραιότητές τους και το απολαμβάνουν ιδιαίτερα. Πετούν με όλους τους πιθανούς τρόπους και προς όλε στις κατευθύνσεις εκτελώντας απίθανα ακροβατικά. Για τον λόγο αυτό πρέπει να λαμβάνουμε μέτρα προστασίας και ασφάλειας όταν κυκλοφορούν εντός του σπιτιού.
Προσοχή σε αναμμένα τζάκια, κατσαρόλες που βράζουν, ανοιχτά καπάκια τουαλέτας, ανεμιστήρες οροφής και οτιδήποτε μπορεί να τα βλάψει. Αν έχουμε πολύτιμα έγγραφα και χαρτικά είδη εκτεθειμένα, σίγουρα αν δεν προσέξουμε θα μετατραπούν σε κομφετί για χαρτοπόλεμο. Συνήθως έχουν ανάγκη για τουλάχιστον μιας ώρας πέταγμα σε ημερήσια βάση. Ωστόσο και το περπάτημα αλλά και τα χοροπηδητά βηματάκια είναι χαρακτηριστικά του είδους τους και προκαλούν με τον τρόπο τους μια ευχάριστη διάθεση στον ιδιοκτήτη τους.

Κλουβί και χώρος διαμονής του παπαγάλου Kakariki

Όσον αφορά την επιλογή του κλουβιού τους θα πρέπει να έχουμε την δυνατότητα να του προσφέρουμε ένα ευρύχωρο κλουβί μεγάλων διαστάσεων, το οποίο θα φροντίζουμε να διατηρούμε καθαρό αλλά και γεμάτο παιχνίδια για να εκτονώνουν την ενέργεια που κρύβουν μέσα τους. Οι πατήθρες τους θα πρέπει να μοιάζουν με αυτές που θα έβρισκαν στην φύση, δηλαδή κατά προτίμηση κλαδιά από δέντρα.
Το κλουβί θα πρέπει να είναι σε ένα φωτεινό αλλά παράλληλα και ήσυχο χώρο του σπιτιού, καθώς η 12ωρη ανάπαυση για ύπνο και χαλάρωση είναι απαραίτητη. Φυσικά τα κατάλληλα παιχνίδια εντός του κλουβιού είναι απαραίτητα για την πολύπλευρη νοητική τους ανάπτυξη καθώς θεωρούνται ευφυή πουλιά. Τα αρσενικά του είδους είναι ικανά να αναπτύξουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο ομιλίας. Το κελάηδημά τους θεωρείται μελωδικό, είναι συνεχόμενο ενώ δεν είναι καθόλου ενοχλητικό σε αντίθεση με άλλα είδη.
Μια πολύ αγαπημένη τους ενασχόληση είναι το μπάνιο! Λατρεύουν το νερό και δεν διστάζουν να τσαλαβουτήσουν σαν παπάκια στο νερό σε καθημερινή βάση οποτεδήποτε τους δοθεί η ευκαιρία. Είναι καλύτερα να τους προσφέρουμε την μπανιέρα κατά τις απογευματινές ώρες για να προλάβουν να στεγνώσουν καλά τα φτερά τους πριν την βραδινή ανάπαυση.
Καθώς η διάρκεια ζωής τους κυμαίνεται γύρω στα 12 χρόνια, αν σκεφτόμαστε να συμβιώσουμε με αυτά τα πουλιά είναι σκόπιμο να σεβαστούμε τις ανάγκες τους και να τους προσφέρουμε το καλύτερο δυνατόν περιβάλλον. Γενικά είναι πολύ ανθεκτικά στις ασθένειες και θεωρούνται εύρωστα πουλιά.

Διατροφή του Kakariki

Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να διατηρηθεί η καλή τους υγεία είναι η παροχή σωστής διατροφής. Επειδή είναι αεικίνητα πουλιά, έχουν ανάγκη να καταναλώνουν μεγάλη ποσότητα τροφής. Το να τους προσφέρουμε μεγάλη ποικιλία σε φρούτα, λαχανικά, ακόμα και σε τροφή για εντομοφάγα πουλιά θα τα βοηθήσει να διατηρήσουν ένα λαμπερό και υγιές φτέρωμα αλλά και να μην ασθενήσουν από ηπατικές διαταραχές. Το διαιτολόγιό τους μπορεί να περιλαμβάνει βασικά ένα μείγμα σπόρων για μικρά παπαγαλάκια πλούσιο όμως σε ηλιόσπορο, αλλά και καρότα, καλαμπόκια, κολοκυθάκια, λάχανο, αγγούρι, πιπεριές, σαλάτες όλων των ειδών, αχλάδια, μήλα, πορτοκάλια, σταφύλια αλλά και ψωμί ολικής αλέσεως, ρύζι, ζυμαρικά και ξηρούς καρπούς. Να μην παραλείψουμε να τους παρέχουμε συμπλήρωμα ασβεστίου και κάποιο σκεύασμα βιταμίνης D .

Αναπαραγωγή του Kakariki

Οι παπαγάλοι Kakariki αναπαράγονται την Άνοιξη. Είναι ώριμοι σεξουαλικά από την ηλικία των 10 μηνών και άνω. Συνήθως το αρσενικό εκτελεί έναν εντυπωσιακό χορό που συνοδεύεται από ένα μελωδικό τραγούδι για να σαγηνεύσει το θηλυκό και στην συνέχεια να ζευγαρώσουν. Η αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία στο συγκεκριμένο είδος είναι μια σχετικά εύκολη υπόθεση. Σε μια τετράγωνη ξύλινη φωλιά με διαστάσεις περίπου 30Χ30Χ30 και άνοιγμα οπής γύρω στα 6 εκατοστά που στο κάτω μέρος έχει επιστρωθεί με ροκανίδια ή κομμάτια από φλοιό δέντρου, η θηλυκιά εναποθέτει από 4-8 αυγά ,τα οποία και επωάζει για ένα διάστημα από 23-25 ήμερες. Μεταξύ της γέννησης του κάθε αυγού μεσολαβούν από 24-48 ώρες. Ο αρσενικός αναλαμβάνει το τάϊσμα της θηλυκιά την περίοδο της ωοτοκίας αλλά και των νεοσσών αργότερα. Οι νεοσσοί απογαλακτίζονται πλήρως μετά την παρέλευση 6 εβδομάδων.
Τολμήστε να αποκτήσετε ένα τέτοια αξιαγάπητο είδος και δεν θα το μετανιώσετε ούτε στιγμή!

 

 Galah Cockatoo – Ροδόχρωμος Cockatoo

Οι Galah Cockatoo είναι από τα ομορφότερα και εντυπωσιακότερα είδη παπαγάλων που κερδίζουν το ενδιαφέρον όσων ψάχνουν για ένα ιδανικό φτερωτό κατοικίδιο. Η επιστημονική τους ονομασία είναι Eolophus roseicapilla ενώ η κοινή τους ονομασία είναι Rose-breasted Cockatoo ή Galah Cockatoo.
Πρόκειται για ένα ενδημικό είδος παπαγάλων που συναντάται σε όλη τη ηπειρωτική Αυστραλία και τα γειτονικά νησιά όπως η Τασμανία. Ζει σε μεγάλα σμήνη ή ακόμα και σε ζευγάρια, σε περιοχές που έχουν έντονο το υγρό στοιχείο, σε δάση αλλά και λιβάδια ή βοσκοτόπια . Ενίοτε παρατηρείται και σε αστικές περιοχές με πυκνή και πλούσια βλάστηση, όπως πάρκα και αλσύλλια, στα οποία βρίσκουν καταφύγιο για ανάπαυλα και αναπαραγωγή.
Παρόλο που είναι πουλιά που εκτελούν πτήσεις με ακροβατικά πετάγματα, έχουν την ικανότητα να ταξιδεύουν σε μεγάλες αποστάσεις για αναζήτηση τροφής, με ταχύτητες που πλησιάζουν τα 50 χιλιόμετρα την ώρα. Πολύ συχνά θα τα δει κανείς να ψάχνουν σπόρους κατά μεγάλες ομάδες στους βοσκότοπους, προκαλώντας ζημιές στις αγροτικές καλλιέργειες, γεγονός που συμβαίνει με πολλά είδη παπαγάλων.

Η διατροφή των Galah Cockatoo

galah 
Η διατροφή των Galah Cockatoo περιλαμβάνει σπόρους σιτηρών όπως βρώμη και σιτάρι, καρπούς όπως καρύδια και αμύγδαλα, ρίζες και βλαστάρια, προνύμφες και διάφορα είδη εντόμων. Επίσης πολλά φρούτα όπως μούρα και λαχανικά.
Παρά το γεγονός ότι είναι ιδιαίτερα θορυβώδη πουλιά όταν μετακινούνται κατά σμήνη και προκαλούν μεγάλες ζημιές στους γεωργούς, θεωρούνται προστατευόμενο είδος και το κυνήγι τους είναι παράνομο σε όλη την επικράτεια και η αιχμαλωσία τους δεν είναι επιτρεπτή.
Οι galah οφείλουν το όνομα τους στο ροδόχρωμο φτέρωμά τους, που κυριαρχεί στο μεγαλύτερο μέρος του κορμού τους, αλλά και στην κοιλιά σε πολλές αποχρώσεις. Τα φτερά, η πλάτη, το ουροπύγιο και η ουρά τους έχουν ένα διακριτικό γκρι χρώμα, ενώ το λοφίο στο κεφάλι τους έχει πολύ ανοιχτό ροζ ή υπόλευκο χρώμα. Το γαμψό ράμφος τους έχει ένα οστέινο χρώμα ενώ τα πόδια τους είναι σκούρα γκρι.
Τα φύλα είναι παρόμοια και διαφέρουν μόνο στο χρώμα της ίριδας. Τα ενήλικα αρσενικά έχουν σχεδόν μαύρη ίριδα ενώ τα θηλυκά ανοιχτόχρωμη καφετιά ή καφεκόκκινη ίριδα. Τα ενήλικα πουλιά έχουν ελαφρώς πιο μουντό χρώμα φτερώματος.
Το μέγεθός τους είναι κατά μέσο όρο 36 εκατοστά, ενώ το βάρος ενός ενήλικου πουλιού κυμαίνεται από 300 μέχρι 400 γραμμάρια.

Αναπαραγωγή των Galah Cockatoo

Στη φύση οι Galah Cockatoo θεωρούνται μονογαμικά πουλιά που επιλέγουν μόνα τους το σύντροφό τους και παραμένουν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής τους. Θα αναζητήσουν άλλο σύντροφο μόνο στην περίπτωση που πεθάνει το ταίρι τους.
Η περίοδος αναπαραγωγής για τα πουλιά αυτά στην Αυστραλία ποικίλει ανάλογα με την περιοχή που διαμένουν. Για τα πουλιά που ζουν στα Βόρεια, η περίοδος αναπαραγωγής είναι από Φλεβάρη μέχρι Ιούλιο, ενώ για αυτά των νότιων περιοχών από Ιούλιο μέχρι Δεκέμβριο. Θεωρούνται έτοιμα για αναπαραγωγή μετά την συμπλήρωση του 4ου έτους της ηλικίας τους.
Όταν το αρσενικό βρει το ταίρι του, ερωτοτροπεί χορεύοντας και κουνώντας ρυθμικά το στολισμένο με λοφίο κεφάλι του. Το ζευγάρι επιλέγει να τοποθετήσει 2-5 λευκά αυγά σε κοιλότητες ψηλών δέντρων που έχουν επιστρώσει με φυλλώματα. Κατά τη διάρκεια της επώασης, που διαρκεί γύρω στις 30 μέρες, οι γονείς αλληλοβοηθούνται όπως και κατά την διάρκεια της ανάπτυξης των νεοσσών. Το ποσοστό θνησιμότητας των νεαρών πουλιών είναι αρκετά υψηλό, αλλά όσα τελικά επιβιώνουν, καταφέρνουν να ανεξαρτητοποιηθούν πλήρως γύρω στις 49 ημέρες.
Οι Galah Cockatoo είναι από τα είδη εκείνα που μπορούν να ζευγαρώσουν και με άλλα είδη παπαγάλων, μεταξύ των οποίων και ο Sulphur-crested Cockatoo-Cacatua galerita, Major Mitchell’s Cockatoos, και cockatiel, δίνοντας υβριδικούς απογόνους.
Στην Ευρώπη αλλά και στην χώρα μας, οι Galah Cockatoo θεωρούνται τα ιδανικά κατοικίδια. Είναι γεννήματα συστηματικής εκτροφής των τελευταίων χρόνων. Αν και είναι θορυβώδη πουλιά, έχουν έναν πολύ τρυφερό και χαδιάρικο χαρακτήρα. Αποκτούν πολύ ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τον ιδιοκτήτη τους και θεωρούν τον εαυτό τους μέλος της οικογένειας. Επειδή όμως πλήττουν εύκολα, θα πρέπει να τους προφέρει κανείς το κατάλληλο περιβάλλον για να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους και να δραστηριοποιούνται για να διοχετεύουν την ενεργητικότητά τους.
Παρόλο που θεωρούνται λιγότερο απαιτητικά από άλλα είδη κακατού, έχουν επίσης την ανάγκη να φτεροκοπούν συχνά μέσα το σπίτι προκειμένου να γυμναστούν και να παραμείνουν υγιή. Μεγάλο, άνετο κλουβί με πολλά παιχνίδια, καλή και πλούσια διατροφή, συχνή επαφή με το νερό, καθαριότητα – υγιεινή, είναι τα βασικά που μπορεί να τους προσφέρει ο ιδιοκτήτης, μην παραλείποντας βέβαια την καθημερινή συναναστροφή και επικοινωνία με χάδια και συζήτηση που τόσο έχουν ανάγκη.
Και τα δυο φύλα εκπαιδεύονται εξίσου στην ομιλία, με την προϋπόθεση ότι πρόκειται για νεαρά πουλιά και η εκπαίδευση θα είναι πάντα συνδυασμένη με την επιβράβευση, είτε αυτή είναι τροφή, είτε ένα χάδι.
Το προσδόκιμο ζωής τους κυμαίνεται από 40 έως τα 50 χρόνια.

 

Αλεξανδρινός Παπαγάλος 

Alexandrine Parakeet

Ο Αλεξανδρινός παπαγάλος – Psittacula eypatria ανήκει στην οικογένεια παπαγάλων των parakeet, η οποία λέξη σημαίνει μακριά ουρά. Είναι από τα πιο μεγάλα σε μέγεθος πουλιά της μεγάλης αυτής οικογένειας, που περιλαμβάνει αρκετά γνωστά μας είδη όπως τα παπαγαλάκια Badgie, την ροζέλα eastern, τον indian ringneck,τον Monk or Quaker Parakeet αλλά και τα λιγότερα γνωστά regent, plum headed και derbyan.

Ο βιότοπος των Αλεξανδρινών παπαγάλων

O Αλεξανδρινός παπαγάλος συναντάται στην Κεϋλάνη, στο Ανατολικό Αφγανιστάν, Δυτικό Πακιστάν και μεταξύ Ινδίας και Ινδοκίνας. Ζούνε σε χαμηλό υψόμετρο σε μέρη όπως δάση, ζούγκλα αλλά και σε παραθαλάσσιες περιοχές.

Περιγραφή των Αλεξανδρινών παπαγάλων

Αλεξανδρινός 
Ο Αλεξανδρινός παπαγάλος ανήκει στο γένος Psittacula, που είναι γνωστό σαν Ringneck parakeets. Το γένος αυτό έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό ένα χρωματιστό κολάρο γύρω από τον λαιμό στα αρσενικά πουλιά ή μια λωρίδα στην περιοχή του πηγουνιού. Ο Αλεξανδρινός παπαγάλος έχει μεγάλο κεφάλι, γεμάτο σώμα και μακριά ουρά. Το αρσενικό έχει γενικότερα πράσινο φτέρωμα ενώ στα μάγουλα έχει χρώμα σε τόνους γκρίζο-μπλε και κόκκινες κηλίδες στα φτερά πτήσης. Έχει μια ελαφριά μαύρη γραμμή από το ράμφος προς τα μάτια, μια μαύρη λωρίδα στο χαμηλότερο μέρος του μάγουλου και ένα φαρδύ ροζέ κολάρο. Το ράμφος του είναι βαθύ κόκκινο . Τα θηλυκά είναι ελαφρύτερα από τα αρσενικά και δεν έχουν το ροζέ κολάρο ή τις μαύρες λωρίδες κάτω από τα μάγουλα.

Μέγεθος του Αλεξανδρινού παπαγάλου

Ο Αλεξανδρινός παπαγάλος μπορεί να μεγαλώσει μέχρι τα 58 εκατοστά.

Προσδόκιμο ζωής

Ο μέσος όρος ηλικίας του μπορεί να φτάσει αυτό το είδος είναι τα 40 χρόνια.

Τι τρώει ο Αλεξανδρινός παπαγάλος

Ο Αλεξανδρινός παπαγάλος τρώει ποικιλία από σπόρους, φρούτα, λαχανικά αλλά και πέλετς εμπορίου. Ιδιαίτερη προτίμηση δείχνουν σε αμύγδαλα και καρύδια. Φυσικά μπορούν να ακολουθήσουν και την ανθρώπινη διατροφή όπως μαγειρεμένο κοτόπουλο, ρύζι και όσπρια με την προϋπόθεση όμως αυτές οι τροφές να μην μένουν παραπάνω από 4 ώρες στο κλουβί γιατί αλλοιώνονται. Τροφές όπως αβοκάντο, σοκολάτα κτλ που είναι επικίνδυνες για τους παπαγάλους πρέπει να αποφεύγονται. Φρέσκο νερό και φαγητό πρέπει να παρέχονται καθημερινά.

Διαμονή των Αλεξανδρινών παπαγάλων

Αυτό το μεγάλο σε μέγεθος είδος παπαγάλου χρειάζεται και αναλόγως μεγάλο κλουβί, τα παιχνίδια και οι πατήθρες του οποίου θα πρέπει να καθαρίζονται σε εβδομαδιαία βάση. Επειδή αυτά τα πουλιά λατρεύουν το πέταγμα θα πρέπει να μένουν εκτός κλουβιού για δυο ώρες τουλάχιστον για να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη τους.

Κοινωνική συμπεριφορά

Στην φύση οι Αλεξανδρινοί παπαγάλοι ζούνε σε μικρά σμήνη κατά την διάρκεια της μέρας και ξεκουράζονται σε πολύ μεγαλύτερα σμήνη κατά την διάρκεια της νύχτας. Είναι πολύ ενεργητικά πουλιά. Εκτός από το να πετάνε που είναι πολύ σημαντικό για όλα τα Parakeets, αρέσκονται και να μασάνε. Πρέπει να τους παρέχονται αρκετά ξύλα για μάσημα, πολλά παιχνίδια και πατήθρες.
Σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Parakeets, ο Αλεξανδρινός παπαγάλος δεν μένει με το ταίρι του για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Το κάθε ζευγάρι χρειάζεται δυο φωλιές και μόλις επιλεγεί η κατάλληλη φωλιά, η θηλυκή γεννάει 2-4 αυγά. Και οι δυο γονείς κλωσάνε τα αυγά. Τα νεαρά αρσενικά αποκτούν το τελικό τους φτέρωμα στην ηλικία των 2 ετών.

Προβλήματα συμπεριφοράς

Τα προβλήματα συμπεριφοράς των παπαγάλων συνήθως πηγάζουν από την έλλειψη εμπιστοσύνης, την μοναξιά και την ρουτίνα στη ζωή του πουλιού. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα συμπεριφορές όπως μάδημα φτερών, δαγκώματα και δυνατές κραυγές.

Διαθεσιμότητα

Τα πουλιά αυτά αναπαράγονται επιτυχώς σε αιχμαλωσία αν και δεν είναι πολύ συνηθισμένα στα ελληνικά πέτσοπ.

 

Παπαγάλοι Μακάο – Macaw

Οι παπαγάλοι Macaw (Μακάο) είναι από τα πιο εντυπωσιακά είδη παπαγάλων που κλέβουν τις ματιές μας όχι μόνο για το πολύχρωμο φτέρωμά τους, αλλά και τις καρδιές μας για την μοναδική τους προσωπικότητα .
Οι παπαγάλοι Macaw προέρχονται από την Κεντρική και Νότιο Αμερική, την Καραϊβική και το Μεξικό και έχουν ως φυσικούς τους βιότοπους τα υγρά τροπικά δάση, άλλες δασικές εκτάσεις, αλλά και την σαβάνα.

Τα είδη της Οικογένειας των Macaw

Η Οικογένεια των Μακάο περιλαμβάνει μεσαίου και μεγάλου μεγέθους πουλιά και κατατάσσονται σε έξι διαφορετικά γένη που συνολικά περιλαμβάνει 18 είδη πουλιών.
Με βάση το μέγεθός τους χωρίζονται σε μεγάλους και μικρούς Μακάο.

Anodorhynchus

macaw
  • Glaucous Macaw, Anodorhynchus glaucus
  • Hyacinth Macaw, Anodorhynchus hyacinthinus
  • Indigo Macaw or Lear’s Macaw, Anodorhynchus leari

Cyanopsitta

  • Little Blue Macaw or Spix’s Macaw, Cyanopsitta spixii

Ara

  • Blue-and-yellow Macaw or Blue-and-gold Macaw, Ara ararauna
  • Blue-throated Macaw, Ara glaucogularis
  • Military Macaw, Ara militaris
  • Buffon’s Macaw or Great Green Macaw, Ara ambiguus
  • Scarlet Macaw or Aracanga, Ara macao
  • Green-winged Macaw, Ara chloroptera
  • Red-fronted Macaw, Ara rubrogenys
  • Chestnut-fronted Macaw or Severe Macaw, Ara severa
  • Cuban Red Macaw, Ara tricolor

Orthopsittaca

  • Red-bellied Macaw, Orthopsittaca manilata

Primolius

  • Blue-headed Macaw, Primolius couloni
  • Illiger’s Macaw or Blue-winged Macaw, Primolius maracana
  • Golden-collared Macaw, Primolius auricollis

Diopsittaca

Red-shouldered Macaw or Hahn’s Macaw, Diopsittaca nobilis

Μορφολογία των παπαγάλων Μακάο

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά των Μακάο είναι το πολύχρωμο ελκυστικό φτέρωμά τους, το μεγάλο, γαμψό, δυνατό, σκουρόχρωμο συνήθως μαύρο ράμφος τους, και οι περιοχές με δέρμα γύρω από το πρόσωπο που αφορά κυρίως τα μεγαλύτερα σε μέγεθος είδη. Έχει αποδειχθεί ότι τα φτερά στο πρόσωπό τους είναι μοναδικά όπως και τα ανθρώπινα δακτυλικά αποτυπώματα.
Οι μεγάλοι παπαγάλοι Macaw έχουν μέγεθος που κυμαίνεται από 70 εως 96 εκατοστά συμπεριλαμβανομένης και της μακριάς ουρά τους. Το βάρος τους μπορεί να ξεπεράσει τα 1200 γραμμάρια ενώ το προσδόκιμο της ζωής τους αγγίξει τα 75 χρόνια. Γενικά είναι από τα μακροβιότερα οικόσιτα κατοικίδια, όμως το πόσο ακριβώς θα ζήσουν εξαρτάται από την ποιότητα διατροφής τους και από την περιποίηση που θα έχουν από τον ιδιοκτήτη τους.
Το μέγεθος των μικρότερων παπαγάλων κυμαίνεται από 30 -48 εκατοστά. Ο μέσος όρος ζωή τους κυμαίνεται ανάλογα με το είδος από 25-30 χρόνια.
makaw-flight 
Όπως όλοι οι παπαγάλοι είναι ζυγοδάκτυλοι, έχουν δύο δάκτυλα μπρος και δύο πίσω.
Παρόλο που στο φυσικό τους περιβάλλον οι παπαγάλοι Μακάο παρουσιάζουν εξαιρετική πτητική ικανότητα και δημιουργούν ένα υπερθέαμα καθώς πετούν συχνά σε μεγάλα σμήνη, στην αιχμαλωσία δεν θα τους δούμε συχνά να πετούν. Προτιμούν να αναρριχώνται στο πιο ψηλό σημείο του κλουβιού ή του σταντ μασουλώντας και ροκανίζοντας κομματάκια φυσικού ξύλου ιτιάς, προκειμένου να γυμνάζονται και να διατηρούνται σε φόρμα. Επειδή έχουν πολύ σκληρό και δυνατό ράμφος, είναι απαραίτητο τα κάγκελα του κλουβιού τους ή του πτηνοτροφείου που διαμένουν, να είναι κατασκευασμένα από ανθεκτικό υλικό κατά προτίμηση μεταλλικό. Επιπλέον να έχουν οριζόντια διάταξη για να διευκολύνουν το σκαρφάλωμα που τόσο λατρεύουν.

Διαμονή των παπαγάλων Μακάο

Κοινός κανόνας για την διαμονή ειδικά των μεγαλύτερων ειδών, είναι ότι το κλουβί τους πρέπει να είναι τριπλάσιο σε μέγεθος από το συνολικό μέγεθος του πουλιού. Αν είναι μικρότερο, η πανέμορφη μακριά ουρά τους θα τσακίσει και θα καταστραφεί. Οι ξύλινες φυσικές πατήθρες είναι ότι καλύτερο για τα πουλιά αυτού του είδους. Ταΐστρες και ποτίστρες είναι ανάλογες του μεγέθους του πουλιού. Τα πουλιά αυτά λατρεύουν το μπάνιο. Τους αρέσει να τα ψεκάζει κανείς με το ψεκαστήρι ειδικά στις φάσεις που βγάζουν τα νέα τους φτερά και χρειάζονται συχνή περιποίηση.

Αναπαραγωγή των παπαγάλων Macaw

Οι Μακάο ωριμάζουν αναπαραγωγικά από τον 4-8 χρόνο ζωής τους και τα θηλυκά μπορούν να γεννούν μέχρι και τα 35 τους περίπου χρόνια. Είναι μονομορφικά πουλιά και οι διαφορές ανάμεσα στα γένη είναι δύσκολο τα προσδιοριστούν. Γενικά τα αρσενικά είναι ελαφρώς μεγαλύτερα από τα θηλυκά και με χοντρότερο κεφάλι. Για να επιβεβαιωθεί όμως με ακρίβεια το γένος γίνεται είτε ενδοσκόπηση, είτε τεστ DNA.
Επειδή ο αριθμός τους στο φυσικό περιβάλλον μειώνεται ολοένα και περισσότερο λόγω της καταστροφής τους φυσικού τους περιβάλλοντος και την εκτεταμένης λαθροθηρίας, είναι σκόπιμο να γίνεται αναπαραγωγή σε συνθήκες εκτροφής. Όμως αυτό δεν είναι και εύκολη υπόθεση καθώς τα πουλιά αυτά είναι μονογαμικά και θέλουν να επιλέξουν τα ίδια τον σύντροφό τους με τον οποίο και θα περάσουν μαζί μια ολόκληρη ζωή. Δυστυχώς σε πολύ λίγες περιπτώσεις οι παπαγάλοι Μακάο κρατιούνται ως κατοικίδια σε ζευγάρι, με αποτέλεσμα να υπάρχει πολύ μικρός αριθμός νεοσσών σε αιχμαλωσία.
Για την αναπαραγωγή τους χρειάζονται μεγάλη και άνετη φωλιά, ή κάποιο βαρελάκι ανάλογο του μέγεθος του πουλιού. Για το στρώσιμο της φωλιάς προσφέρονται κομμάτια ξύλου τα οποία και ροκανίζουν με το ράμφος τους . Σε διάστημα λίγων ημερών γεννούν από 2-4 αυγά κατά μέσον όρο. Η εκκόλαψη κρατάει από 24-28 μέρες . Η θηλυκιά αναλαμβάνει το ζέσταμα των αυγών, ενώ το αρσενικό την προμηθεύει με τροφή. Το μεγάλωμα των νεοσσών το αναλαμβάνουν εξίσου και οι δυο γονείς. Μετά από ένα τρίμηνο περίπου οι νεοσσοί έχουν αναπτυχθεί πλήρως και μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν.
Επειδή προέρχονται από θερμά κλίματα, λατρεύουν την ζέστη. Δεν τους αρέσει το κρύο και καλό είναι να αποφεύγουμε τα ρεύματα αέρα για να μην κρυολογήσουν.

Διατροφή των παπαγάλων Macaw

Μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή που να περιλαμβάνει μείγμα σπόρων, ξηρών καρπών όπως καρύδια, φιστίκια, φρέσκα φρούτα, όπως μήλο, πορτοκάλι, μούρα, σταφύλια και λαχανικά όπως καρότα, μπρόκολα, πιπεριές, καλαμπόκι είναι βοηθητικά για να διατηρείται υγιής ο παπαγάλος. Σε μερικά είδη είναι σημαντική και η πρόσληψη ζωικών πρωτεϊνών. Απαραίτητα στοιχεία είναι οι πέτρες ασβεστίου, το σουπιοκόκαλο και η άμμος για πουλιά. Προσοχή στις ιδιαίτερες αλμυρές και γλυκές γεύσεις, στον καφέ και το αβοκάντο, όπως επίσης και σε τροφές όπως ξηροί καρποί που πρέπει να δίνονται με μέτρο.
Όσο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ο παπαγάλος που θα αποκτήσετε τόσο δυσκολότερη θα είναι η προσαρμογή του και η ανάπτυξη δεσμού με τα μέλη της οικογένειας. Γενικά είναι πολύ κοινωνικά και ευπροσάρμοστα πουλιά, που αναπτύσσουν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς με τον ιδιοκτήτη τους. Έχουν μη επιθετική συμπεριφορά και μπορούν να εμπιστευτούν και άλλους ανθρώπους του οικογενειακού περιβάλλοντος.
Οι Μακάο είναι ευφυή πουλιά με εξαιρετικές ικανότητες ομιλίας αν εκπαιδευτούν από μικρά. Δεν μπορούν βέβαια να ξεπεράσουν τους Αφρικανικούς παπαγάλους στην ομιλία, αλλά πολλές φορές είναι ικανά να μάθουν διάφορα κόλπα και να διασκεδάζουν τον ιδιοκτήτη τους με τα αστεία καμώματά τους. Απαραίτητα αξεσουάρ στο κλουβί τους είναι τα παιχνίδια με τα οποία ασχολούνται για να μην νιώθουν μονοτονία.
Πολλές φορές σε συνθήκες αιχμαλωσίας παρουσιάζουν δυσκολίες στην συμπεριφορά τους όπως δυνατές κραυγές, αυτοτραυματισμοί και δαγκώματα. Με το μεγάλο και δυνατό ράμφος τους μπορούν ενίοτε να προκαλέσουν τραυματισμούς όχι μόνο σε παιδιά αλλά και σε ενήλικες. Μπορεί να γίνουν ιδιαίτερα απαιτητικά και φωνακλάδικα αν δεν έχουν την επαφή που έχουν ανάγκη από τον ιδιοκτήτη τους. Συχνά παρουσιάζουν νευρώσεις, ξηροδερμίες, μη αναπαραγωγική ικανότητα και αλλεργίες σε ορισμένα φαγητά. Παρουσιάζουν έκδηλη την ανάγκη για στοργή και τρυφερότητα από τον ιδιοκτήτη τους όπως ακριβώς και τα σκυλιά.
Τα υπέροχα αυτά πλάσματα μαγεύουν με την μοναδικότητα του χαρακτήρα τους και γίνονται αμέσως αγαπητά από τους ιδιοκτήτες τους που τα θεωρούν ως αναπόσπαστα μέλη της οικογένειας.

Agapornis taranta 

(Black-winged ή Lovebird της Αβησσυνίας)

Τα Agapornis taranta πρωτοεμφανίστηκαν στη βορειοανατολική Αφρική (Αιθιοπία) το 1814. Ονομαστηκε Agapornis Taranta από το Χενρι Στανλεϊ, ο οποίος εμπνεύστηκε το όνομα αυτό από ένα ορεινό πέρασμα της Αιθιοπίας. Το είδος αυτό ζει σε υψόμετρο 1300 με 2000 μέτρα και για το λόγο αυτό καταφέρνει και επιβιώνει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Εκτός από την κοινή ονομασία Agapornis Taranta έχει και άλλες ονομασίες από διάφορες χώρες όπως:
  • Ολλανδία: Αγαπόρνιθα της Αβησσυνίας (abessijnse) παπαγάλος των βουνών (bergpapegaai)
  • Γάλλια: Παπαγάλος με Κόκκινη Μάσκα (psittacule masque rouge)
  • Γερμάνια: Παπαγάλος Ταραντα (tarantapapagei)
  • Αγγλία: Black-winged Lovebird και Abyssinian Lovebird
Taranta 
Ο Agapornis taranta κατατάσσεται στην ομάδα των διμορφικών (υπάρχει εμφανή διαφορά μεταξύ των 2 φύλων)

Ειδικά χαρακτηριστικά των δυο φύλων

Το αρσενικό Agapornis taranta έχει κόκκινο χρώμα που ξεκινάει από το μέτωπο και καταλήγει στο επάνω μέρος του κρανίου. Γύρω από το μάτι έχει ένα κόκκινο δακτύλιο. Τα μεγάλα πούπουλα του φτερού είναι μαύρα ενώ οι άκρες είναι μπλε-μαύρο. Κάτω από το φτερό τα πούπουλα είναι μαύρα και έχει μαύρα τελειώματα στην ουρά. Το ράμφος είναι κόκκινο και τα πόδια σκούρο γκρι.
Το θηλυκό δεν έχει κόκκινο χρώμα στο επάνω μέρος του κεφαλιού όμως κλέβει την παράσταση με την έντονη αντίθεση μεταξύ του πράσινου φτερώματος και του κόκκινου ράμφους. Τα πούπουλα κάτω από το φτερό είναι γκριζοπράσινα.

Αναπαραγωγή των Agapornis taranta

Στο φυσικό τους περιβάλλον τα Agapornis taranta ζουν σε μικρές ομάδες και κοιμούνται σε μικρές τρύπες δέντρων. Κατά την περίοδο της αναπαραγωγής το θηλυκό φτιάχνει τη φωλιά με μικρά κλαδάκια και διάφορα ξυλαράκια και φύλλα τα οποία τα μεταφέρει βάζοντας τα ανάμεσα στο φτέρωμα του. Το συγκεκριμένο είδος λίγο πριν γεννήσει τα αυγά χάνει ένα τμήμα του φτερώματος του από το στέρνο και την περιοχή της κοιλιάς. Κάνει ένα αυγό κάθε δεύτερη μέρα και γεννά από 3 μέχρι 6 αυγά. Η εκκόλαψη τους κρατάει περίπου 25 μέρες όπου αρχίζουν και βγαίνουν τα πρώτα μικρά.
Τα μικρά γεννιούνται με ένα άσπρο χνούδι που μεγαλώνοντας μεταβάλλεται πρώτα σε γκρι και μετά σε πράσινο! Παρ όλα αυτά το οριστικό χρώμα σχηματίζεται και μέχρι τους εννέα μήνες. Στις 50 ήμερες τα μικρά αφήνουν τη φώλια. Το είδος αυτό είναι σεξουαλικά ώριμο μετά την ηλικία των δυο ετών.

Παραλλαγές των Agapornis taranta

Με την πάροδο του χρόνου έχουν εμφανιστεί αρκετές παραλλαγές. Εκτός λοιπόν από το ανοιχτό πράσινο εμφανίζονται και πουλιά με πιο σκούρο πράσινο χρώμα ή το πράσινο της ελιάς. Ακόμα, είναι η πυρόξανθη παραλλαγή από τη Γερμανία (το μαύρο χρώμα αλλάζει σε γκρίζο). Βασικά χαρακτηρίστηκα της είναι τα κόκκινα μάτια και τα πόδια στο χρώμα του δέρματος. Έχουν εμφανιστεί κι άλλες παραλλαγές όπως ερυθρόφαιη και λουτίνο τα οποία όμως είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο και κατά συνέπεια πολύ αδύναμες. Οι παραλλαγές αυτές είναι αρκετά ακριβές. Έτσι κάνουν την εμφάνιση τους συνήθως σε συλλογές των εκτροφέων.

Υποκατηγορία Agapornis taranta

Η υποκατηγορία Agapornis Taranta nana συναντήθηκε για πρώτη φορά το 1931 στο βόρειο τμήμα της Αιθιοπίας. Η διαφορά από τα Agapornis Taranta είναι ότι τα φτερά τους είναι πιο κοντά και το ράμφος πιο μικρό. Επίσης γεννά περισσότερα μικρά σε ετήσια βάση.

 

Παπαγάλοι Blue Fronted Amazon

Οι Blue Fronted Amazon είναι από τους πιο έξυπνους και πιο όμορφους παπαγάλους. Το μέγεθος του είναι 35-42 εκατοστά, μέγεθος του φτερού 20-22 cm και της ουράς 13 εκατοστά. Το βάρος του Blue Fronted Amazon είναι 400-520 γραμμάρια.

Εμφανισιακά χαρακτηριστικά του Blue Fronted Amazon

Στο φτέρωμά του Blue Fronted Amazon κυριαρχεί το πράσινο και σκούρο πράσινο χρώμα, το μέτωπο του είναι μπλε χρώμα (από αυτό και λέγεται Blue Fronted). Τα μάγουλα, ο λαιμός και το πάνω μέρος του κεφαλιού έχουν έντονο κίτρινο χρώμα. Στους όμως και μέσα από αυτούς υπάρχει λίγο κόκκινο και κίτρινο χρώμα. Τα φτερά πτήσης στις άκρες τους αλλάζουν χρώμα προς το μπλε η πράσινο-μπλε. Τα φτερά στην ουρά του είναι τρίχρωμα (κόκκινο-πράσινο-κίτρινο χρώμα).
Blue-Fronted-Amazon 
Ο Blue Fronted Amazon έχει δυνατό μεγάλο μαύρο ράμφος (3-3,5 εκ). Γύρω από τα μάτια του υπάρχει ένα λεπτό δαχτυλίδι από άσπρο δέρμα χωρίς πούπουλα. Τα μάτια του πουλιού έχουν ωραίο καφέ χρώμα, τα οποία με τα χρόνια γίνονται πιο κίτρινα. Η περιγραφή του Blue Fronted Amazone έγινε για πρώτη φορά το 1800.

Χώρα Προέλευσης του Blue Fronted Amazon

Ζει στα δάση του Αμαζονίου (Βραζιλία, Βολιβία, Παραγουάη, Αργεντινή). Τους παπαγάλους του Αμαζονίου τους κυνηγούν και τους σκοτώνουν οι ντόπιοι κάτοικοι και οι χωρικοί, επειδή τρώνε από τα χωράφια τους. Ακόμα, τους σκοτώνουν για να τρώνε το κρέας τους.

Αναπαραγωγή των Blue Fronted Amazon

Ο διαχωρισμός του φύλου γίνεται με εξέταση DNA. Τη φωλιά τους την κάνουν σε μεγάλες και βαθιές τρύπες παλιών δέντρων. Κάνουν συνήθως 2-4 άσπρα αυγά τα οποία κλωσάει μόνο το θηλυκό για 29-30 μέρες. Μετά οι γονείς ταΐζουν τα μικρά μαζί και σε 2 μήνες τα μικρά Blue Fronted Amazon βγαίνουν για πρώτη φορά από τη φωλιά και προσπαθούν να πετάξουν. Οι γονείς τους εξακολουθούν να ταΐζουν και να τα προσέχουν για ακόμα 2 μήνες περίπου.

Οι Blue Fronted Amazon ως κατοικίδια

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που διατηρούν και φροντίζουν Blue Fronted Amazon. Είναι πολύ έξυπνα πουλιά με πολύ καλή δυνατότητα ομιλίας. Τα πουλιά αυτά μπορούν να χρησιμοποιούν τις φράσεις που έχουνε μάθει στην κατάλληλη ηλικία! Όμως, αν το πουλί είναι άγριο και δεν είναι εκτροφής, θα ακούτε συχνά την πολύ δυνατή φωνή του, που δεν είναι καθόλου ευχάριστη! Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να σκεφτείτε καλά πριν να πάρετε έναν Blue Fronted Amazon για κατοικίδιο.
Τα πουλιά νεαρής ηλικίας (μέχρι 1 η 2 χρόνων), μπορούν να εκπαιδευτούν πολύ εύκολα. Μπορούν ακόμη να ξεχωρίζουν το αφεντικό τους από τα άλλα άτομα. Αν φροντίζετε καλά τον Blue Fronted Amazon σας, μπορεί να ζήσει μέχρι 80 και 90 χρόνια (αυτός είναι άλλος ένας λόγος που πρέπει να σκεφτείτε πριν τον πάρετε)!

 Τα είδη των Blue Fronted Amazon

Υπάρχουν 2 είδη Blue Fronted Amazone
  1. Amazona aestiva aestiva
  2. Amazona aestiva xanthopteryx
Η διαφορές ανάμεσα στα 2 είδη είναι πολύ μικρές. Ο Amazona aestiva xanthopteryx έχει πιο πολύ κίτρινο χρώμα στους ώμους του.

Hahn’s Macaw – Ara Nobilis Nobilis

Οι παπαγάλοι Macaw κεντρίζουν αναμφίβολα το ενδιαφέρον όλων μας με την παρουσία τους. Το πολύχρωμο πτέρωμα τους, το μεγάλο μέγεθος και οι ικανότητες ομιλίας τους κατατάσσει ως ”βασιλιάδες” των παπαγάλων. Υπάρχει όμως και μια μικρογραφία των macaw, μια πιο προσιτή λύση με το όνομα Hahn’s macaw (οικονομική, προβλήματα χώρου), για τους περισσότερους που θα ήθελαν έναν τέτοιο παπαγάλο.

Εμφανισιακά χαρακτηριστικά των παπαγάλων Hahn’s Macaw

O Hahn’s macaw ή αλλιώς Red-shouldered Macaw, κατάγεται από τα τροπικά δάση της Βενεζουέλας και Βραζιλίας. Το συνολικό του μέγεθος ανέρχεται στα 30-35 εκατοστά και το συνολικό του βάρος 130-200 γραμμάρια.
Hahn's 
Όπως όλοι οι Macaw έχουν και αυτοί μακριά ουρά και μεγάλο κεφάλι, σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα τους. Το γενικό τους χρώμα είναι πράσινο, στην ουρά λαδί και ψηλά στο κεφάλι υπάρχει μπλε.  Στους ώμους και μέσα από αυτούς κυριαρχεί το κόκκινο εξ ου και η ονομασία Red-shouldered Macaw. Το χρώμα των ματιών τους είναι πορτοκαλί και το δέρμα γύρω από αυτά λευκό και χωρίς πτέρωμα.

Η διατροφή των Hahn’s Macaw

Η διατροφή των Hahn’s Macaw αποτελείται από μείγμα σπόρων, φρούτα και αρκετές πρωτεΐνες  Χρειάζονται συχνά συμπληρώματα (βιταμίνες, ασβέστιο) και ιδίως κατά την αναπαραγωγή το θηλυκό θέλει καθημερινά ασβέστιο.
Ο χαρακτήρας του είναι ακριβώς όπως και ένας μεγάλος macaw, αυταρχικός, ανεξάρτητος και ατίθασος. Δεν μπορεί να αντιληφθεί το μικρό του μέγεθος και συχνά θα τον δούμε να προσεγγίζει μεγαλύτερα πτηνά ή ζώα, για αυτό το λόγο ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να προσέχει τις συναναστροφές του.
Όπως προανέφερα είναι ατίθασος και θέλει να είναι ανεξάρτητος, για αυτό ο ιδιοκτήτης δεν θα πρέπει να είναι μαλθακός απέναντι του και να του δείχνει το πότε θα πρέπει να μπει ή αν βγει από το κλουβί του κτλ.
Η ικανότητα μίμησης του Hahn’s Macaw είναι πάρα πολύ καλή σε σχέση με το μέγεθός τους και γίνονται καταπληκτικά κατοικίδια ακόμα και για οικογένειες με μικρά παιδιά.
Η διάκριση φύλλου των Hahn’s Macaw γίνεται με εξέταση DNA και το θηλυκό γεννά από 2-5 αυγά και τα επωάζει για 24 μέρες. Οι νεοσσοί αποκτούν πλήρως το πτέρωμα τους στην ηλικία των 3 μηνών περίπου. Σύντομα θα μάθετε και την εξέλιξη ενός μωρού.

Κοινά Παπαγαλάκια – Budgerigar

Τα παπαγαλάκια Budgerigar ή τα λεγόμενα Κοινά Παπαγαλάκια, είναι από τα πλέον δημοφιλή οικόσιτα είδη παπαγάλων και είναι ιδιαίτερα αγαπητά για τον παιχνιδιάρικο αλλά ταυτόχρονα γλυκύτατο χαρακτήρα τους. Μελετήθηκαν το 1840 από τον Βρετανό ορνιθολόγο John Gould και έκτοτε έγιναν ευρέως γνωστά σε όλο τον κόσμο. Η επιστημονική τους ονομασία είναι Mellopsittacus Undulatus.
Προέρχονται από την μακρινή Αυστραλία και ζουν σε μεγάλα σμήνη σε λιβάδια, σε ανοιχτές θαμνώδεις, δασώδεις και γεωργικές εκτάσεις, με ψηλά δέντρα όπως ακακίες και ευκάλυπτος, με ιδιαίτερη προτίμηση όπου υπάρχει κοντά νερό. Το όνομά τους που μεταφράζεται ως “καλό φαΐ”, προήλθε από τους αυτόχθονες ιθαγενείς οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν σαν μεζεδάκια.
Budgerigar 
Το μέγεθός τους δεν ξεπερνάει τα 18 εκατοστά μαζί με την μακριά ουρά τους.
Τα υγιή πουλιά ξεχωρίζουν από το ζωηρό βλέμμα, το καθαρό από βλέννες ράμφος, τα χωρίς σημάδια πόδια, το λαμπερό και ομοιόμορφο φτέρωμα. Πουλιά που παρουσιάζουν φούσκωμα φτερώματος είναι καλό να αποφεύγονται να επιλέγονται για αγορά, γιατί σίγουρα θα παρουσιάσουν προβλήματα υγείας.

Παπαγαλάκια Budgerigar Εμφάνιση

Η ποικιλομορφία που παρουσιάζουν με τους εντυπωσιακούς χρωματισμούς του φτερώματος τους, τα κάνει ιδιαίτερα ελκυστικά. Στο φτέρωμα τους κυριαρχεί το μπλε χρώμα σε όλες τις αποχρώσεις, το πράσινο, το κίτρινο, ή και το άσπρο, με χαρακτηριστική την λευκή ή κίτρινη κορώνα στο κεφάλι και τα πανέμορφα πιτσιλωτά μουστάκια. Το αρσενικό ξεχωρίζει από το θηλυκό στο χρώμα της βάσης του ράμφους, που για τα μεν αρσενικά είναι το μπλε – μωβ, ενώ για τα θηλυκά το μπεζ -γκρι. Το ράμφος τους έχει γκριζοκάστανο χρώμα, ενώ τα πόδια τους είναι ή γκρι ή σάρκινα.
Τα αρσενικά παπαγαλάκια Budgerigar έχουν πιο ήπιο και γλυκό χαρακτήρα ενώ τα θηλυκά είναι λίγο πιο δύστροπα και πιο επιθετικά. Τα αρσενικά σχεδόν ποτέ δεν ραμφίζουν με δύναμη και ποτέ με πρόθεση να τραυματίσουν κάποιον, ενώ αντίθετα τα θηλυκά έχουν πολύ δυνατό δάγκωμα και με το μικρό αλλά γαμψό ράμφος τους μπορούν να τραυματίσουν όποιον τολμήσει να τα πειράξει, ειδικά αν δεν είναι εξοικειωμένοι μαζί τους.
Τα παπαγαλάκια Budgerigar είναι ιδιαίτερα τρυφερά πουλιά στην μεταξύ τους σχέση. Είναι ικανά να κάθονται ατέλειωτες ώρες και να περιποιούνται το ένα το άλλο, ταΐζοντας κυρίως το αρσενικό το θηλυκό, αλλά και να χαϊδεύονται – ξύνονται με τα ράμφη τους. Δεν μπορούν να αντισταθούν ακόμα και στα χάδια του ιδιοκτήτη τους ειδικά αν αυτός τους χαϊδεύει το κεφάλι με τον δείκτη του χεριού του. Δείχνουν να απολαμβάνουν το ξύσιμο, ανασηκώνοντας το φτέρωμα του κεφαλιού και γυρίζοντας το στο πλάι.
Περιποιούνται καθημερινά το φτέρωμά τους αλείφοντάς το με ειδικό λίπος από τον ουροπύγιο αδένα, για να το διατηρούν λαμπερό και ομοιόμορφο. Φλυαρούν ατέλειωτες ώρες, ειδικά αν είναι ζευγάρι, ενώ αν είναι μόνα τους, έχουν ανάγκη από καθημερινή απασχόληση από τον ιδιοκτήτη τους. Εξημερώνονται σχετικά γρήγορα, αλλά μιλούν σπάνια.

Το κλουβί των Budgerigar

Το παπαγαλάκι Budgerigar θεωρείται ένα εύκολο πουλί στην διαχείρησή του και ενδείκνυται για αρχάριους που επιθυμούν να έχουν στο σπίτι τους ένα χαριτωμένο, κοινωνικό και παιχνιδιάρικο πουλάκι. Απαραίτητο για την ευχάριστη και μακρόχρονη διαβίωσή του είναι να προβούμε στην αγορά του κατάλληλου κλουβιού που θα φιλοξενήσει το παπαγαλάκι μας. Ιδανικό κλουβί θεωρείται ένα γερής κατασκευής και βαμμένο με μη τοξικά χρώματα, κατά προτίμηση ψηλό, με οριζόντια κάγκελα.
Απαραίτητη είναι η ευρυχωρία και η σωστή διάταξη των ταϊστρών και των πατήθρων μέσα στο κλουβί έτσι ώστε να μένει αρκετός ελεύθερος χώρος όχι μόνο για να σκαρφαλώνει στα κάγκελα, αλλά και για να γυμνάζει τα φτερά του, καθώς επίσης και για την τοποθέτηση διαφόρων παιχνιδιών που προορίζονται ειδικά για τα συγκεκριμένα πουλιά. Τα κοινά παπαγαλάκια λατρεύουν την κούνια, που θεωρείται απαραίτητο αξεσουάρ του κλουβιού.
Το κλουβί των Budgerigar πρέπει να τοποθετείται σε ευήλιο και ευάερο σημείο προφυλαγμένο όμως από τα επικίνδυνα ρεύματα αέρα, ενώ είναι απαραίτητο για την καλή υγεία τους να τα βλέπει καθημερινά ο ήλιος για λίγη τουλάχιστον ώρα. Χρειάζεται καθαριότητα όχι μόνο στον πάτο του κλουβιού ο οποίος πρέπει να είναι στρωμένος με άμμο υγιεινής, αλλά και οι πατήθρες και τα σκεύη φαγητού και νερού να διατηρούνται πάντα καθαρά και περιποιημένα προκειμένου να αποφευχθούν διάφορες ασθένειες από μολύνσεις και βακτήρια. Καλό είναι να αποφεύγεται η χρήση χαρτιού στον πάτο του κλουβιού γιατί έχουν μια τάση να το σκίζουν με το ράμφος τους σε πολλά μικρά κομμάτια. Λατρεύουν το νερό και τους αρέσει το μπάνιο σε μπανιέρα ή το κατάβρεγμα, ειδικά τις πολύ ζεστές καλοκαιρινές μέρες.
Για όσους συνηθίζουν να τα βγάζουν εκτός κλουβιού, είναι πολύ σημαντικό εκτός από τα ειδικά παιχνίδια που θα τους προσφέρουν, να προσέχουν ορισμένα απλά αλλά πολύ σημαντικά πράγματα:
  • Ορισμένα φυτά που μπορεί να είναι τοξικά και να βλάψουν ανεπανόρθωτα την υγεία τους.
  • Προσοχή αν υπάρχουν στο σπίτι άλλα κατοικίδια όπως γάτες, σκύλοι κτλ.
  • Εκτεθειμένα και ανοιχτά ενυδρεία ή τουαλέτες ή λεκάνες με πολύ νερό, που θα μπορούσε να τα πνίξει.
  • Ανοιχτές εστίες κουζίνας ή κατσαρόλες που βράζουν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βέβαιο θάνατο το πουλάκι μας.
  • Ανοιχτές πόρτες και παράθυρα.

Η διατροφή των Budgerigar

Για να διασφαλίσουμε την καλή υγεία τους για τα χρόνια που θα αποτελούν την συντροφιά μας, πρέπει οπωσδήποτε να τους παρέχουμε σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Εκτός από το βασικό μείγμα σπόρων (παπαγαλίνη) η οποία περιέχει μια μεγάλη ποικιλία από αυτούς, βασικό συμπλήρωμα στην διατροφή τους είναι τα φρέσκα λαχανικά και φρούτα. Αγαπημένα τους φρούτα είναι οι μπανάνες, το μήλο, η φράουλες, τα σταφύλια, το πεπόνι, τα ακτινίδια, τα μούρα, ο ανανάς, ενώ λατρεύουν το μαρούλι, το μπρόκολο και το τριμμένο καρότο.
Η έλλειψη ορισμένων βιταμινών από την διατροφή τους μπορεί να οδηγήσει σε πολλά προβλήματα. Σημασία έχει και η σωστή παρουσίαση των τροφών. Πολλές φορές διστάζουν να δοκιμάσουν νέες γεύσεις αλλά χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Επειδή έχουν ανάγκη και από ζωική πρωτεΐνη μπορεί να δοκιμάσουν μέχρι και μυρμήγκια ή σφιχτοβρασμένο αυγό. Κάποια προτιμούν και γαλακτοκομικά προϊόντα όπως γιαούρτι ή τυρί, ενώ άλλα όχι.
Μερικά παπαγαλάκια Budgerigar δοκιμάζουν με ευκολία τις νέες γεύσεις, ενώ άλλα παραμένουν διστακτικά για πολύ καιρό μέχρι να αποφασίσουν να δοκιμάσουν. Εκείνο που πρέπει οπωσδήποτε να αποφεύγεται στην διατροφή τους είναι το αβοκάντο, οι σοκολάτες, τα κρεμμύδια, τις πολύ γλυκές ή πολύ αλμυρές και πικάντικες γεύσεις.

Η αναπαραγωγή των Budgerigar

Για να αναπαραχθούν τα παπαγαλάκια Budgerigar πρέπει να έχουν ξεπεράσει την ηλικία των 8 μηνών. Προτιμούν ξύλινη φωλιά κλειστού τύπου, την οποία γεμίζουν είτε με ροκανίδι, είτε με κομμάτια σχισμένου χαρτιού. Η θηλυκιά γεννάει την άνοιξη από 4-5 αυγά, ένα κάθε δεύτερη μέρα, τα οποία επωάζει για 17 ημέρες. Κατά το διάστημα αυτό γίνεται υπερπροστατευτική με τα αυγά αλλά και τους εκκολαπτόμενους νεοσσούς στην συνέχεια, δεν διστάζει να επιτεθεί στο αρσενικό το οποίο γίνεται πολύ ζηλιάρικο και πολλές φορές προσπαθεί να βλάψει τους νεοσσούς. Τα νεογέννητα ταΐζονται από τη μητέρα τους για 35 περίπου μέρες.
Το προσδόκιμο ζωής τους μπορεί να φτάσει μέχρι τα 8 χρόνια.

Παπαγάλος Σενεγάλης – Poicephalus senegalus

Ο παπαγάλος Σενεγάλης προέρχεται από τη Δυτική Αφρική, αλλά συναντάται και σε διάφορα πάρκα της Αθήνας. Το μέγεθος του είναι περίπου 23-25 εκατοστά και ο χρωματισμός του αποτελείται από περίπου 70% ανοιχτοπράσινο χρώμα, πορτοκαλί, μαύρο  καφέ και κίτρινο. Τα μάτια τους έχουν χρώμα πορτοκαλί και ο εξωτερικός δακτύλιος μαύρο. Πρόκειται για αρκετά ανθεκτικά πουλιά μιας και αντέχουν σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες σε σχέση με την θερμοκρασία του περιβάλλοντος από όπου προέρχονται.
Πρέπει κατά προτίμηση να διατηρούνται σε ζευγάρια αλλά και ο μοναχισμός δεν είναι κάτι που τα απασχολεί ιδιαίτερα αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη ενασχόληση.

Η διατροφή του παπαγάλου Σενεγάλης

Σενεγάλης
Η διατροφή τους αποτελείται από μείγμα σπόρων για μεγάλους παπαγάλους αλλά θα πρέπει να συμπληρώνεται με μικρές ποσότητες φρούτων, λαχανικών και μερικές πρωτεΐνες (γαλοπούλα, κοτόπουλο). Η ανάγκη για νερό είναι σημαντική μιας και καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες υγρών σε σχέση με τον σωματότυπο τους.
Οι παπαγάλοι Σενεγάλης μπορούν εύκολα να εξημερωθούν και να αποκτήσουν οικειότητα με το νέο τους περιβάλλον, αλλά όπως συμβαίνει και με τους μεγάλους παπαγάλους, τα σφυρίγματα και γενικά ο θόρυβος είναι αναπόφευκτα. Η ικανότητα μίμησης είναι αρκετά καλή και μπορούνε να μάθουν αρκετές λέξεις.
Στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, στη φύση, τους αρέσει να κάνουν συνέχεια μπάνιο ή να βρέχονται από τη βροχή. Στην αιχμαλωσία και ιδίως σε εσωτερικό χώρο, πρέπει να κάνουν μπάνιο σχεδόν καθημερινά.

Η αναπαραγωγή των παπαγάλων Σενεγάλης

Για την αναπαραγωγή τους πρέπει το ζεύγος να είναι απομονωμένο και σε ήσυχο, υγρό και ζεστό μέρος. Προτιμούν να αναπαράγονται σε φυσικές φωλιές με επιφάνειες 25χ30 το ελάχιστο και ύψος 50 εκ. Για τη δημιουργία της φωλιάς πρέπει να τους παρέχουμε υλικό που αποτελείτε απο κλαδιά ιτιάς και τρυφερά κλαδιά από ακατέργαστο ξύλο οπωροφόρων δέντρων.
Γεννούν κατά μέσο όρο 3-4 αυγά και τα επωάζει μόνο το θηλυκό για 28 ημέρες. Οι νεοσσοί που θα γεννηθούν βγάζουν φτερά όταν γίνουν τουλάχιστον 2,5 μηνών και μετά από 2-3 εβδομάδες μπορούνε να γίνουν ανεξάρτητα από τους γονείς τους.
Πρέπει να τονίσω ότι στο κλουβί τους θα πρέπει να υπάρχουν αρκετά παιχνίδια κυρίως ξύλινα, λόγο του δυνατού τους ράμφους που ελάχιστα υλικά μπορούνε να αντισταθούν.

Ringneck Parakeet

Τα ringneck parakeet είναι από τα πιο ευφυή και κοινωνικά είδη παπαγάλων και είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους λάτρεις του είδους. Τα πουλιά αυτά προέρχονται από τις Ινδίες, αλλά ζουν και αναπαράγονται στην Αφρική και την Ασία. Επικρατεί η εσφαλμένη εντύπωση ότι πρόκειται για επιθετικά πουλιά λόγω των δυνατών κραυγών που εκπέμπουν και μπορεί να τρομάξουν τον κάτοχό τους. Αντίθετα από ότι πιστεύεται, πρόκειται για πανέξυπνα και πολύ κοινωνικά πουλιά που δένονται ιδιαίτερα με τον άνθρωπο που τα φροντίζει.

Ringneck

Περιγραφή των Ringneck Parakeet

Το κυριότερο χαρακτηριστικό των ringneck parakeet, από το οποίο πήραν και το όνομά τους, είναι ο δακτύλιος που φέρουν σε πιο έντονο βαθμό τα αρσενικά γύρω από το λαιμό τους.
Είναι λίγο πιο μεγαλόσωμα από τα cockatiel parrots και το συνολικό τους μήκος μαζί με τα φτερά της μακριάς ουράς τους αγγίζει τα 45 εκατοστά. Το κατακόκκινο γαμψό ράμφος τους, τα λαμπερό πρασινωπό φτέρωμα με την μακριά ουρά τους τα κατατάσσει στα πιο ελκυστικά είδη παπαγάλων. Εκτός από το πράσινο χρώμα του φτερώματος τα συναντάμε και με κίτρινες, γαλάζιες και οπάλ αποχρώσεις.
Ο ringneck ανήκει στα είδη παπαγάλων που λέγονται δυμορφικά, δηλαδή υπάρχουν διαφορές στα δύο γένη που όμως αρχίζουν να είναι ευδιάκριτες μετά τους 18 μήνες και δεν ολοκληρώνονται πριν να ωριμάσουν αναπαραγωγικά. Η σεξουαλική ωριμότητα για τα αρσενικά αρχίζει με την συμπλήρωση του τρίτου έτους ενώ για τα θηλυκά με την συμπλήρωση του δεύτερου έτους ζωής τους. Τα δύο φύλλα πριν την ενηλικίωση δεν έχουν αισθητές διαφορές.
Τα αρσενικά ringneck parakeet εμφανίζουν ένα δακτύλιο στο φτέρωμα του λαιμού σε έντονο μαύρο, ροζ, μπλε και τυρκουάζ χρώμα ενώ στα θηλυκά αν και δεν είναι ευδιάκριτο, αν τα παρατηρήσει κανείς με προσοχή θα διαπιστώσει την ύπαρξη ενός αχνού σε χρωματισμό δαχτυλίδι, παρόμοιο με τα χρώματα του φτερώματος. Τα θηλυκά ringneck έχουν πιο δυναμική προσωπικότητα με τάση για κυριαρχία. Έχουν πολύ πιο δυνατό δάγκωμα από τα αρσενικά και δείχνουν περισσότερο επιθετική διάθεση αν συνυπάρχουν με πουλιά του ίδιου είδους.
Οι ιδιοκτήτες αυτών των πουλιών πρέπει να τους παρέχουν κλουβί με τα χαρακτηριστικά των κλουβιών που είναι κατάλληλα για παπαγάλους αυτού του μεγέθους. Άνετα, με ξύλινες πατήθρες και οριζόντια κάγκελα για να ενισχύεται η τάση τους για σκαρφάλωμα. Πρέπει να τους διατίθεται ποικιλία παιχνιδιών με τα οποία και θα απασχολούνται αλλά θα πρέπει να αντικαθίστανται συχνά μιας και λόγω της ιδιαίτερης ευφυΐας τους βαριούνται εύκολα και συχνά εμφανίζουν αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.
Αυτονόητη θεωρείται η καθημερινή καθαριότητα του κλουβιού προκειμένου να αποφευχθούν μολύνσεις από βακτήρια. Καθημερινή χορήγηση φρέσκου νερού, άμμου στο πάτο του κλουβιού, σουπιοκόκαλο ενώ η διατροφή τους περιλαμβάνει ποικιλία μείγματος σπόρων, ξηρών καρπών όπως φιστίκια, διάφορα φρέσκα φρούτα και λαχανικά.
Τα ringneck parakeet λατρεύουν τους ιδιοκτήτες τους και απαιτούν συνεχώς την προσοχή τους. Έχουν μια γλυκιά και γοητευτική προσωπικότητα που φροντίζουν και την επιδεικνύουν με κάθε τρόπο. Είναι διεκδικητικά πουλιά και δείχνουν αδυναμία και προτίμηση σε συγκεκριμένα μέλη της οικογένειας.
Έχουν ανεπτυγμένη την ικανότητα της μίμησης και μπορούν να αναπτύξουν όχι μόνο λεξιλόγιο μέχρι και 250 λέξεων αλλά και να σχηματίζουν ολοκληρωμένες εκφράσεις με νόημα. Τα αρσενικά είναι αυτά που έχουν αναπτύξει περισσότερο την ικανότητα της ομιλίας χωρίς να αποκλείεται και η εκπαίδευση των θηλυκών. Το λεξιλόγιό τους είναι συνεχώς εξελισσόμενο και αναπτυσσόμενο αλλά για την επίτευξη αυτής της ικανότητας, απαιτείται υπομονή και επιμονή.
Εκπαιδεύονται για να παίζουν και διαφόρων ειδών παιχνίδια με τον κάτοχό τους αλλά χρειάζεται να βγαίνουν αρκετά συχνά από το κλουβί και να τους δίνεται η δυνατότητα να πετάξουν ελεύθερα στο χώρο γυμνάζοντας τα φτερά τους, με κλειστά παράθυρα και πόρτες, μιας και είναι δραστήρια και ενεργητικά πουλιά όπως τα περισσότερα είδη παπαγάλων .
Το προσδόκιμο ζωή τους αγγίζει τα 25 με 30 χρόνια ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουν αναφερθεί ότι έζησαν μέχρι και 50 χρόνια με την κατάλληλη φροντίδα.
Τα ringneck parakeet έχουν παρατηρηθεί να πετούν κατά σμήνη ακόμα και σε δάση, άλση και πάρκα της χώρας μας αφήνοντας κατάπληκτους πολλούς ανθρώπους στο πέρασμα τους για το πως καταφέρνουν και επιβιώνουν στις δύσκολες αστικές συνθήκες.


Cockatiel (Κοκατίλ) Παπαγάλοι

Τα Cockatiel (Κοκατίλ) είναι από τα ομορφότερα και εξυπνότερα είδη παπαγάλων. Πρόκειται για έναν μεσαίου μεγέθους παπαγάλο ο οποίος αγγίζει τα 32 εκατοστά. Η κάθε φτερούγα του έχει άνοιγμα από 16-18 εκατοστά, ενώ η μακριά και λεπτή ουρά του φτάνει τα 18 εκατοστά.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα των Cockatiel είναι το πανέμορφο κίτρινο λοφίο που στολίζει το κεφάλι τους. Ο βασικός χρωματισμός στο φτέρωμά τους μπορεί να είναι γκρι, καφέ, λευκό ή κίτρινο. Τα αυτιά τους καλύπτονται από πορτοκαλί βούλες ενώ το κεφάλι, το λοφίο και η περιοχή κάτω από το ράμφος είναι κίτρινη.
CockatielH διαφορά ανάμεσα στο θηλυκό και το αρσενικό Cockatiel αφορά την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους. Τα αρσενικά πουλιά του είδους είναι πιο ανεξάρτητα και δυναμικά, ενώ τα θηλυκά είναι πιο ήσυχα και πιο χαδιάρικα. Και τα δύο φύλα μπορούν να μιλήσουν, αυτό όμως εξαρτάται κυρίως από την προσωπικότητά τους και όχι τόσο από το φύλο τους.

Η φροντίδα των Cockatiel (Κοκατίλ)

Ο ιδιοκτήτης ενός παπαγάλου Cockatiel πρέπει να φροντίσει καταρχήν να κάνει την διαμονή του πουλιού όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη παρέχοντάς του, ένα ευρύχωρο κλουβί. Η μία τουλάχιστον πλευρά του κλουβιού πρέπει να έχει οριζόντια κάγκελα για να μπορεί να ικανοποιείται η έμφυτη τάση του για σκαρφάλωμα. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται όταν το κλουβί είναι θολωτό και σχηματίζει στενότερη ένωση στο κέντρο, για να μην πιαστούν τα πόδια του πουλιού και παραμείνει κρεμασμένο. Επίσης, είναι βασικό να υπάρχουν χοντρές ξύλινες πατήθρες και αν το πουλί παραμένει ώρες εκτός του κλουβιού του να υπάρχει πρόβλεψη για μια πατήθρα πάνω από το κλουβί προκειμένου να μην περνάει ώρες στον ώμο του ιδιοκτήτη.
Επειδή τα Cockatiel είναι πολύ παιχνιδιάρικα πουλιά, τους αρέσει να υπάρχουν εντός αλλά και εκτός κλουβιού διάφορα παιχνίδια. Μεγάλη ποικιλία κατάλληλων παιχνιδιών υπάρχουν στα πετ σοπ αλλά καλό είναι να υπάρχει ένα μέτρο προκειμένου να αποφευχθεί τυχών ατύχημα του πουλιού εξ αιτίας των παιχνιδιών.
Είναι τόσα τα πράγματα από τα οποία μπορεί να κινδυνεύσει ένα Cockatiel, που δεν είναι σωστό να παραμένει εκτός κλουβιού κατά την απουσία μας. Ηλεκτρικά καλώδια τα οποία μπορεί να ραμφίζει με την μύτη του καθώς και τοξικά φυτά, μπορούν να βλάψουν ανεπανόρθωτα την υγεία του. Είναι πανέξυπνα πουλιά και αυτό τα κάνει να βαριούνται εύκολα. Έχουν ανάγκη από συνεχή ανανέωση των παιχνιδιών τους, καθώς και συνεχή κοινωνική επαφή με τους ανθρώπους που τα φροντίζουν για να μην πλήττουν.
cockatiel2 
Η καθαριότητα του κλουβιού των Cockatiel σε συχνή βάση είναι επιβεβλημένη. Ο πάτος του κλουβιού να στρώνεται με χαρτί και να ελέγχεται τακτικά για το είδος των κενώσεων. Τα σκεύη φαγητού και τα παιχνίδια να τοποθετούνται σε τέτοιο σημείο ώστε να μην λερώνονται από τις κενώσεις του πουλιού. Η τοποθέτησή του κλουβιού επιβάλλεται να είναι μακριά από σημείο που το βλέπει ο ήλιος. Είναι καλύτερα να είναι στο κέντρο του δωματίου.
Επειδή το Cockatiel είναι πολύ δραστήριο και ενεργητικό πουλί, έχει ανάγκη από ξεκούραση και ύπνο τουλάχιστον 10-12 ώρες το 24ωρο. Για αυτό και κατά τις νυχτερινές ώρες προτείνεται το σκέπασμα του κλουβιού με κάποιο πανί προκειμένου να μην αναστατώνεται ο ύπνος του. Για όσους συνηθίζουν να ξυπνούν πολύ νωρίς το πρωί και να κοιμούνται νωρίς το βράδυ, το cockatiel είναι το ιδανικό κατοικίδιο.

Η διατροφή των Cockatiel

Η διατροφή των Cockatiel μπορεί να περιλαμβάνει ειδικό μείγμα σπόρων ειδικά για την συγκεκριμένη ράτσα, φρούτα και πράσινα λαχανικά, ειδικό μείγμα με ρύζι, δημητριακά και καλαμπόκι σε μικρότερη αναλογία, ενώ τους αρέσει να τρώνε από το χέρι του ιδιοκτήτη ψωμί και ενίοτε ζυμαρικά. Απαγορευτικό για την υγεία τους είναι τα αλμυρά, γλυκά και τα καυτερά φαγητά.
Είναι σύνηθες φαινόμενο τα πουλιά αυτού του είδους να είναι ιδιαίτερα ζωηρά και παιχνιδιάρικα. Έτσι όταν τα δει κανείς να κάθονται αρκετή ώρα ήσυχα, ακίνητα και με φουσκωμένα φτερά είναι μάλλον ένδειξη κάποιας ασθένειας.
Μπορούν να αναπαραχθούν μόλις γίνουν 18 μηνών, ζευγαρώνοντας όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά κυρίως από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο. Γεννούν από 2-5 αυγά, τα οποία και επωάζει η θηλυκιά επί 19 ημέρες.
Η εκπαίδευσή τους για να μιλήσουν ξεκινάει από όταν είναι μωρά. Είναι σημαντικό να νιώθουν οικειότητα με το άτομο που το φροντίζει. Η ομιλία είναι καλύτερα να εκφράζεται σε ήρεμο τόνο, με αργό ρυθμό και με συχνές επαναλήψεις προκειμένου να τη συνηθίζει.
Το προσδόκιμο της ζωής τους φτάνει τα 18 χρόνια.

Είδη Cockatiel

cocatiel-species

Lovebirds Agapornis

Τα παπαγαλάκια Lovebirds, είναι ένα είδος Αφρικανικού παπαγάλου, μικρού μεγέθους. Τα μοναδικά και ελκυστικά χρώματά τους, η γεμάτη ζωντάνια και παιχνιδιάρικη προσωπικότητά τους, αλλά και η ευχάριστη συμπεριφορά τους, τα έχει καθιερώσει ως ένα από τα δημοφιλέστερα οικόσιτα πτηνά.
Τα Lovebirds ζουν και αναπαράγονται στην Αφρικανική φύση ανάλογα με το είδος τους, σε παρυφές δασών, σε φοινικόδεντρα, στην σαβάνα, σε περιοχές με ακακίες ή όχθες ποταμών αλλά και σε καλλιεργημένες εκτάσεις, πάρκα κτλ. Στην Ευρώπη είναι από τα πιο αξιαγάπητα κατοικίδια πουλιά λόγω της ιδιαίτερης τρυφερότητας που δείχνουν τα ζευγάρια μεταξύ τους. Αν και ζουν σε σμήνη είναι κατά βάση μονογαμικά πουλιά.
Lovebirds 
Είναι γενικά μικρόσωμα πουλιά με μήκος που ανέρχεται από 12-17 εκατοστά, ανάλογα με το είδος. Χαρακτηριστικό γνώρισμα των Lovebirds είναι το κόκκινο ράμφος και η κοντή ουρά, συγκριτικά με άλλα είδη παπαγάλων. Ζυγίζουν από 40-60 γραμμάρια. Συναντώνται σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων ανάλογα με το είδος.
Η επιστημονική ονομασία των Lovebirds είναι Agapornis. Αγαπόρνις σημαίνει τα πουλιά της αγάπης. Ζουν πάντα σε ζευγάρια. Αξιοσημείωτη είναι η αφοσίωση του ζευγαριού σε τέτοιο βαθμό, που αν πεθάνει το ένα, ακολουθεί σύντομα και το άλλο.
Δεν είναι νευρικά πουλιά, αλλά αντίθετα είναι ενεργητικά, δραστήρια και γεμάτα περιέργεια. Πρόκειται για ευφυέστατα πουλιά, αν και είναι από τα είδη παπαγάλων που δεν μπορούν να μιλήσουν. Μπορούν όμως να μιμηθούν ήχους από το περιβάλλον όπου ζουν, αν ασχοληθεί κανείς μαζί τους από μικρά και τα εκπαιδεύσει κατάλληλα. Τα Lovebirds προτιμούν να πετούν, αλλά ευχαρίστως μπορούν να κάθονται με τις ώρες στον ώμο του ιδιοκτήτη τους κατά την διάρκεια των καθημερινών δραστηριοτήτων.
Για να ζουν ικανοποιητικά, τα Lovebirds έχουν την ανάγκη ενός άνετου κλουβιού που να τους παρέχει την δυνατότητα για σκαρφάλωμα, και να περιέχει υλικά για παιχνίδι αλλά και μασούλημα. Είναι απολαυστικό να παρακολουθεί κανείς όχι μόνο τις τρυφερές στιγμές του ζευγαριού, αλλά και την ώρα που παίρνουν το μπάνιο τους πλατσουρίζοντας στα νερά.
Ο ιδιοκτήτης τους πρέπει να έχει σταθερή και ήρεμη συμπεριφορά απέναντί τους, για να τα μάθει να έχουν σωστή συμπεριφορά. Είναι ευαίσθητα πουλάκια και αν στρεσαριστούν μαδούν τα φτερά τους ή αυτοτραυματίζονται.

Η διατροφή των Lovebirds

love-birds 
Τα Lovebirds είναι κατεξοχήν σποροφάγα πουλιά και τρώνε ειδικό μείγμα σπόρων για εξωτικά πουλιά. Είναι πρέπον η διατροφή τους να περιλαμβάνει φρέσκα φρούτα και λαχανικά όπως, μπρόκολο, τριμμένο καρότο, αρακά, καλαμπόκι, σπανάκι, φασόλια κτλ. Τα λαχανικά και τα φρούτα δεν πρέπει να παραμένουν στο σκεύος τους παραπάνω από 4 ώρες διότι αλλοιώνονται και μπορεί να τους προκαλέσουν εντερικά προβλήματα.
Χρειάζονται καθημερινή καθαριότητα στα σκεύη φαγητών και συχνή καθαριότητα στον πάτο του κλουβιού. Αναγκαία είναι η καθημερινή αλλαγή φρέσκου πόσιμου νερού, αλλά και μπανιέρας για μπάνιο. Η χορήγηση κατεψυγμένων λαχανικών, σοκολάτας, ειδών με καφεΐνη, κόκα- κόλα, αβοκάντο, γλυκά ή αλμυρά σνακ, είναι απαγορευτική διότι ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την υγεία τους.
Υπάρχουν 9 διαφορετικά είδη εκ των οποίων μόνο τα 8 είναι διαθέσιμα.
  • Agapornis roseicollis – Peach faced loverbird, με ροδακινί πρόσωπο.
  • Agapornis personata – Masked lovebird με μαύρο κεφάλι ή κιτρινο κολάρο.
  • Agapornis fischeri – Υβρίδια
  • Agapornis lilianae – Naysa lovebird
  • Agapornis nigrigeni – Black cheeked lovebird, με μαύρα μάγουλα.
  • Agapornis canus – Grey-headed lovebird, με γκρί κεφάλι (της Μαδαγασκάρης)
  • Agapornis taranta – Black-winged lovebird, με μαύρα φτερά (αβυσσηνιακός)
  • Agapornis pullarius – Red-face lovebird, με κόκκινο πρόσωπο.
  • Agapornis swinderniana, με μαύρο κολάρο.

Αναπαραγωγή των Lovebirds

Ανάλογα με το είδος γεννούν από 2-6 αυγά. Η αναπαραγωγική περίοδος ποικίλει όχι μόνο ανάλογα με το είδος αλλά και ανάλογα με τον τόπο που ενδημούν. Η θηλυκιά επωάζει τα αυγά για 21-23 ημέρες και οι δυο σύντροφοι μαζί αναλαμβάνουν την φροντίδα και το μεγάλωμα των νεοσσών για σχεδόν ενάμιση μήνα.
Επικρατούν διάφορες απόψεις σχετικά με το προσδόκιμο ζωής τους, που ποικίλει από 10 ως και 20 χρόνια

African Gray Zako

Αφρικανικός Γκρίζος Παπαγάλος

O Αφρικανικός γκρίζος παπαγάλος -African Gray Zako- προέρχεται από τη μακρινή Αφρική. Το μέγεθός του είναι από 35- 40 εκατοστά.
Επειδή ο African Gray Zako θεωρείται από τα πιο έξυπνα πουλιά, λόγω της ικανότητας του να μιμείται και να επαναλαμβάνει εκατοντάδες λέξεις, τραγούδια, αλλά και διάφορους ήχους, είναι το αγαπημένο κατοικίδιο πολλών ανθρώπων. Μπορεί να καταλάβει αριθμούς, έννοιες, χρώματα και τις ιδιότητες των αντικειμένων. Μαθαίνει εύκολα, αλλά χρειάζεται υπομονή και σεβασμό από τον ιδιοκτήτη του.
Ο African Gray Zako δε δέχεται το “μάλωμα” και την αυστηρή συμπεριφορά, ούτε το επικριτικό ύφος από τον ιδιοκτήτη του. Αν νιώσει ότι χάνει τον αυτοσεβασμό του οδηγείται σε ακραίες μορφές συμπεριφοράς, όπως αυτοτραυματισμό. Δαγκώνεται και ξεπουπουλιάζεται προς ένδειξη διαμαρτυρίας.
African 
Ο African Gray Zako δείχνει σαφή προτίμηση αλλά και αντιπάθειες ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, αλλά δένεται ιδιαίτερα με το άτομο που έχει αναλάβει την φροντίδα του.

Διαμονή African Gray Zako

Ο African Gray Zako έχει ανάγκη από ένα ευρύχωρο κλουβί με οριζόντια κάγκελα για να ενισχύεται η έμφυτη τάση του για σκαρφάλωμα. Το κλουβί είναι καλύτερα να ακουμπά σε τοίχο, και όχι να είναι στο κέντρο κάποιου δωματίου, προκειμένου να νιώθουν ασφάλεια και σταθερότητα. Στον πάτο του κλουβιού του πρέπει να έχει άμμο, ενώ είναι πολύ χρήσιμο να του δίνει κανείς τακτικά φρέσκα κλαδάκια ιτιάς ή κλαδιά από οπωροφόρα δέντρα για να ροκανίζει. Απαραίτητα θεωρούνται και κάποια παιχνίδια με τα οποία αρέσκεται να παίζει.

Διατροφή African Gray Zako

Η διατροφή του αποτελείται από ένα πλούσιο μείγμα σπόρων και ενίσχυση με βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία, ενώ φρούτα και λαχανικά θεωρούνται απαραίτητα για την καλή του υγεία.
Επειδή προέρχεται από θερμά κλίματα του αρέσει η ζέστη, όπως επίσης και το κατάβρεγμα με χλιαρό νεράκι.
Ο μέσος όρος ζωής του κυμαίνεται στα 65 χρόνια.