Γαστρεντερίτιδα στο σκύλο
Ένα από τα συχνότερα προβλήματα που παρουσιάζονται στους σκύλους
οποιασδήποτε ηλικίας έχει να κάνει με το πεπτικό τους σύστημα κι
εκδηλώνεται με εμετούς (γαστρίτιδα), διάρροιες (εντερίτιδα) ή και τα δύο
συμπτώματα ταυτόχρονα (γαστρεντερίτιδα).
Αν και πολλά νοσήματα που δεν αφορούν αποκλειστικά το πεπτικό
σωλήνα μπορεί να εκδηλωθούν με εμετό ή/και διάρροια (π.χ. νεφρική
ανεπάρκεια, σακχαρώδης διαβήτης, ηπατική ανεπάρκεια κ.ά.), θα
επικεντρωθούμε στις λεγόμενες γαστρεντερίτιδες διατροφικής αιτιολογίας
καθώς τα υπόλοιπα νοσήματα συνήθως δεν έχουν τόσο οξεία εμφάνιση,
παρουσιάζονται σε ζώα μεγαλύτερης ηλικίας και συνοδεύονται κι από άλλα
συμπτώματα (απώλεια βάρους, πολυουρία-πολυδιψία κλπ).
Ο σκύλος έχει ανάγκη από σταθερή διατροφή. Μια καλής ποιότητας ξηρή
τροφή, κατάλληλη για τη φυλή και την ηλικία του, που χορηγείται σε
σταθερά γεύματα και συγκεκριμένη ποσότητα είναι κατά τη γνώμη μας η
καλύτερη επιλογή. Ως επιβράβευση μπορούν να χρησιμοποιηθούν ειδικές
λιχουδιές για σκύλους (π.χ. μπισκότα) ή μικρές μπουκιές βραστού ή ψητού
κοτόπουλου χωρίς καρυκεύματα. Απότομη αλλαγή του φαγητού (ακόμη κι από
μια ξηρή τροφή σε μια άλλη), κακής ποιότητας τροφή, χορήγηση ανθρώπινου
φαγητού που ο σκύλος δεν έχει συνηθίσει να τρώει ή που περιέχει σάλτσες
και καρυκεύματα, κατανάλωση οστών οποιασδήποτε προέλευσης ή κατάποση
άλλων αντικειμένων (κομμάτια από παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα, ξύλα,
φυτά, χώμα κλπ) μπορεί να προκαλέσουν γαστρεντερίτιδα.
Τα τυπικά συμπτώματα είναι εμετός (ή τάση για εμετό), σιελόρροια
(ναυτία) ή/και διάρροιες (υδαρείς ή πολτώδεις, που μπορεί να περιέχουν
και λίγες σταγόνες αίματος ή/και βλέννη –σαν «ζελέ»). Ο σκύλος μπορεί να
έχει φυσιολογική διάθεση κι ενίοτε και όρεξη για φαγητό. Συνήθως όμως
έχει μειωμένη διάθεση για βόλτα ή για παιχνίδι, ίσως δείχνει
ανησυχία-αναστάτωση και δε θέλει να φάει. Μπορεί να μη θέλει καθόλου να
πιει νερό (αποστροφή) ενώ άλλες φορές δείχνουν αυξημένη δίψα. Πολλές
φορές ακούμε έντονους βορβορυγμούς («γουργουρητά») από το στομάχι και το
έντερο λόγω των συσπάσεων που υπάρχουν.
Η θεραπεία περιλαμβάνει αντιεμετικά και αντιόξινα (κατά προτίμηση
ενέσιμα) φάρμακα, αντιδιαρροικά φάρμακα ή/και χορήγηση ορών αν η
κατάσταση είναι πιο βαριά και η ανορεξία παρατεταμένη. Αν ο σκύλος μας
ξαφνικά αρχίσει να κάνει εμετούς και διάρροιες πρέπει αρχικά να
απομακρύνουμε το νερό και το φαγητό από μπροστά του. Πάντα σε συνεννόηση
με τον κτηνίατρο για να διαφοροποιήσουμε καταστάσεις όπως οι
δηλητηριάσεις και η διάταση και στροφή του στομάχου, η εφαρμογή 24ωρης
νηστείας (πλήρης αποχής από το φαγητό και χορήγηση νερού συχνά κάθε 1-2-
ώρες για 10 δευτερόλεπτα) συχνά είναι αρκετή για να υποχωρήσουν τα
συμπτώματα.
Δεν πιέζουμε το ζώο να πιει νερό αν δε θέλει ούτε το ζορίζουμε να
φάει και οπωσδήποτε δε δοκιμάζουμε λιχουδιές ή διαφορετικά φαγητά για να
δούμε αν έχει όρεξη για φαγητό. Απομακρύνουμε φαγητό και νερό,
επικοινωνούμε με τον κτηνίατρο κι αν τα συμπτώματα επιμένουν ακολουθούμε
κατάλληλη αγωγή. Αν ο σκύλος συνέλθει με τη δίαιτα, μετά από 24 ώρες
επιστρέφουμε στο φαγητό που έτρωγε (π.χ. ξηρή τροφή) σταδιακά (λίγη
ποσότητα δε πολλά μικρά γεύματα).
